Of hij naar het gemeentehuis in Opheusden wilde komen voor een gesprek, vroeg burgemeester Jan Kottelenberg van Neder-Betuwe eind 2017 aan Henk Zomerdijk, voorzitter van dorpshuisvereniging Ons Tehuis. „Ik viel bijna van mijn stoel toen ik die verrassende mededeling van de schenking hoorde. Het voelde als een lot uit de loterij, dat je in één keer zo veel geld in de schoot geworpen krijgt.”

Verbonden

Weldoener Van Riemsdijk, geboren in 1926, groeide in IJzendoorn op als zoon van een fruitteler. In de Tweede Wereldoorlog was hij betrokken bij het verzet in de Betuwe. Hij trouwde met Truus, een onderwijzeres van de plaatselijke lagere school. Via een verzetsvriend kreeg de IJzendoorner een baan bij de toenmalige Amsterdamsche Bank, waarvoor hij naar Zwitserland werd uitgezonden. Daar richtte Van Riemsdijk met een collega de Bank Cantrade op, die later zou opgaan in de Union Bank of Switzerland. Sinds 1991 woonde hij in Liechtenstein, waar hij in november 2018 op 92-jarige leeftijd overleed.

Van Riemsdijk is zich altijd met IJzendoorn verbonden blijven voelen, zegt Zomerdijk. „Als hij in Nederland was, kwam hij heel vaak even naar ons dorp.”

Sieraad

In overleg met de familie Van Riemswijk was de besteding van de schenking snel bepaald: dorpshuis Ons Tehuis. „Daarmee heb je meteen het hele dorp te pakken. Vrijwel alle verenigingen in IJzendoorn zijn daarbij betrokken.” Het geld was volgens de voorzitter meer dan welkom. „We wilden al verbouwen, maar net als de meeste dorpshuizen hadden we daarvoor niet voldoende in kas. Ons Tehuis, sinds in 1987 in gebruik, had een opknapbeurt nodig. Geluidsisolatie ontbrak, de indeling was nogal hokkerig.”

Nu is het dorpshuis, dat voortaan Gerrit van Riemsdijkhuis heet, „weer een sieraad voor het dorp”, zeggen Zomerdijk, secretaris Jan Derksen en bestuurslid Nico Zeeman. „We kunnen er tientallen jaren mee vooruit. Iedereen in IJzendoorn kan er trots op zijn, wij als bestuur voorop. Er is een grote zaal voor zeker 300 personen, het geluidsprobleem is aangepakt, het gebouw is efficiënter ingericht, energiezuiniger met zonnecollectoren en warmtepompen, en toegankelijk voor mindervaliden.”

De ouderen in IJzendoorn hebben nu een eigen ruimte, voor koffieochtenden en dagbesteding. Derksen: „Een fysiotherapeut, een bloedprikpoli, een maaltijdvoorziening, een ouderenspreekuur en andere zorgfuncties kunnen er ook terecht. Het oude gebouw leende zich daar niet zo voor.”

De parkeeroverlast rondom het dorpshuis, vooral bij bruiloften, partijen en feestavonden, behoort eveneens tot het verleden. Zandwinbedrijf Dekker legt aan de overzijde van de Waaldijk een parkeerterrein aan. En er zijn plannen voor een terras, waarop over de dijk fietsende passanten even op adem kunnen komen.

Leefbaarheid

Het Gerrit van Riemsdijkhuis is het hart van het 1150 inwoners tellende dorp, zegt Zomerdijk. „We hebben een goede slag gemaakt voor de leefbaarheid in IJzendoorn. Het dorpshuis is een belangrijke ontmoetingsplaats. Zo’n gelegenheid is er buiten de kerkgemeenschap van de hervormde gemeente anders niet.”

De twee zoons van Gerrit van Riemsdijk, die in Liechtenstein en Italië wonen, zouden deze maand het dorpshuis officieel openen. Zomerdijk: „Tickets en overnachtingen waren geregeld, maar wegens de coronamaatregelen moesten ze op het laatst afzeggen.” IJzendoorn neemt het Van Riemsdijkhuis nu alvast in gebruik, het plechtige moment is verschoven naar volgend voorjaar. Derksen: „Wat in het vat zit, verzuurt niet.”