In die honderd jaar is er veel veranderd, merkte partijvoorzitter Van Leeuwen op. Zijn schoonvader, wijlen ds. A. J. Wijnmaalen, had als jongetje nog meegemaakt dat een SGP-bijeenkomst in Rotterdam verstoord werd door roepende en rellende ARP’ers, waarna de politie de orde moest herstellen. Zoiets komt nu gelukkig niet meer voor, aldus Van Leeuwen, net zo min als SGP’ers nu nog het verwijt krijgen –zoals dat in 1918 wél gebeurde– 300 jaar achter te lopen.

„Maar dát we dat verwijt niet meer krijgen, zegt dat misschien iets over ons?” vroeg Van Leeuwen zich af. „Hebben we ons aangepast aan onze omgeving?” Zijn antwoord: „Het zegt vooral iets over het plenum (de voltallige vergadering van een gemeenteraad of Tweede Kamer, red.) van tegenwoordig. Wie niet meer weet wat de Dordtse Synode was, kan de SGP ook niet verwijten „Dordts beleid” voor te staan.”

Partijleider Van der Staaij stelde voor samen een triptiek te schilderen. Boven het laatste paneel van dit drieluik schreef hij het woord ”jubileum”. „Wat zullen we op dit paneel schilderen? Deze mooie jubileumbijeenkomst? Laten we maar kiezen voor gevouwen handen, die wijzen op dankbaarheid, maar ook op de verzoening die we voor al onze daden nodig hebben. En laten we er ook een open Bijbel bij schilderen. Psalm 78 leert ons Gods daden niet te vergeten, Zijn geboden te bewaren en onze hoop op God te stellen.”

In die geest sprak ook ds. A. Vlietstra, die de jubileumviering opende met een meditatie over de gelijkenis van de farizeeër en de tollenaar. „Laten wij niet zijn zoals die farizeeër, die in feite zichzelf feliciteerde. De SGP is nu honderd jaar. Maar het is geen kunst om zo oud te worden, het is een gunst.”

Enige zelfkritiek uitte ook de laatste spreker, Willem Pos, voorzitter van SGP-jongeren. Wat hem betreft zet de SGP de lijn voort om meer aandacht te vragen voor schepping, milieu en leefomgeving. „Overconsumptie en uitputting aarde gaan steeds meer hun tol eisen. Hoe slap zijn we hierin als gezindte niet geweest?!”