Volgens de columniste is de uitzondering die gemaakt werd voor onder anderen kerken goed uit te leggen. „In de kerk staan ze niet in elkaars oor te tetteren, zijn ze veelal nuchter en over het algemeen weinig aanrakerig. Verder kunnen de protestants-christelijken de rest van Nederland nog heel wat leren over wettisch met omgangsregels omspringen. Kerkdiensten zijn niet of nauwelijks betrokken bij besmettingen.”

Lees ook

Ds. Van Marle reageert in brief op ophef Staphorst

Verder hekelt Hertzberger de selectieve verontwaardiging die ontstond op sociale media. „De gehele atheïstische cultuursector buitelde op Twitter over elkaar heen om de hypocrisie aan de kaak te stellen en aan te kondigen desnoods een eigen religie op te richten. Er werd uitgebreid gelachen bij de beelden van de preek van een strenge dominee met wit strikje en strakke scheiding die op zangerige toon iets onnavolgbaars zei over „het altaar van de multiculturele samenleving”. Het tweede deel van zijn preek, waarin hij zijn gemeente de RIVM-regels nog eens uitlegde (was je handen stuk, blijf thuis bij symptomen), ging in het online gejoel verloren.”

Tenslotte schrijft Hertzberger dat ze met jaloezie heeft gekeken naar de gelovigen in Staphorst. „In seculier Nederland bleek alles makkelijk af te zeggen: niets was heilig. Geen feestdag, geen concert, geen diner. Muziek was van ondergeschikt belang. Toneel ook. Er hoefde helemaal niets. Ik keek telkens weer naar de beelden van die mensen wandelend naar de kerk, en ik zag ze als het hoogtepunt van menselijkheid in deze crisis. Samen zitten, samen zingen, samen klonteren. In een bubbel met elkaar gewone dingen heilig maken.”