Benny Pieters en zijn vriendin dachten herten, vogels en misschien een paar wilde zwijnen te bekijken afgelopen dinsdag. Totdat een jagende wolf hun pad kruiste. „Die zat achter een reekalf aan. En even later had hij hem in z’n bek.”
De natuurliefhebbers uit Epe waren vroeg –iets na vijven– op pad gegaan, want ze hebben vakantie. Doel: wild kijken en fotograferen. Bestemming: de Veluwse bossen. „We liepen gewoon over de paden, want we willen de natuur niet verstoren.” Anderhalf uur later klinkt er geluid vanuit het struikgewas.
En toen?
„Er kwam een reetje het bos uit rennen, met een wolf op de hielen, zo’n 200 meter voor ons. Een wolf maakt meestal rechtsomkeert als hij mensen opmerkt, maar nu had hij alleen maar aandacht voor zijn prooi.”
Dacht u nog aan uw camera?
„Ik was wel even verbouwereerd natuurlijk. Maar ik ben heel snel foto’s gaan maken. Ik heb een lens waarmee ik behoorlijk kan inzoomen. Twee tellen later liep de wolf met zijn prooi in de bek rustig voor ons langs. Hij –ik zag dat het een mannetje was– legde het reekalf vervolgens neer en ging op zoek naar nog meer prooien.”
De wolf zag jullie niet staan?
„Jawel, op dat moment keek hij ons recht in de ogen en keerde heel rustig terug naar het dode reetje. Blijkbaar was de afstand tussen hem en ons zo groot dat hij zich niet haastte. En toen liep hij weg met zijn buit.”
Was u niet bang voor dat roofdier?
„Bang? Waarom zou ik bang moeten zijn? Mensen zijn bang doordat ze geloven in het sprookje van Roodkapje en de grote boze wolf. Maar dat is zo’n onzin. Een wolf valt geen mensen aan. Het gebeurt zelfs zelden dat een wolf een schaap pakt. Daar houdt hij helemaal niet van. Dan moet zijn honger wel enorm zijn.
De wolf hoort thuis in Nederland en is daar door de mens uit verjaagd. Wat we nu zien in de bossen is dat de natuur zich herstelt. Ik vind dat prachtig.”
U stelde uw foto’s ter beschikking aan De Faunabescherming.
„Ik heb ernstige bezwaren tegen de jacht. Dieren doden met een kogel is niet de juiste weg. Mijn foto’s laten zien dat de natuur zichzelf wel in stand houdt.
Ik vertel niet waar we de wolf precies hebben gezien, dan gaan mensen op zoek en ontstaat er rumoer in het bos. Mijn stelling is dat wild spotten gewoon kan vanaf de wandelpaden. Wij waren niet op zoek, het overkwam ons. Uniek was het wel, ik verwacht zoiets niet snel opnieuw mee te maken. Wetenschappers reizen soms de hele wereld over om een wolf te zien, wij liepen er zomaar een tegen het lijf.”
In de schijnwerpers: rubriek voor opmerkelijk regionaal nieuws
