Probleem is echter dat Downingstreet geen éindbestemming is. Zodra je daar woont, spannen je vijanden zich samen om je die woning weer uit te drijven. Wonen in ”Number Ten” is dus een gevecht om er te blíjven wonen.

De emoties waarmee bewoners Downingstreet verlaten, zijn vaak sterker dan waarmee ze erin trokken, maar dan wel volkomen tegengesteld. Een Britse parlementariër zei het eens zo: „Elke politieke carrière eindigt in tranen.”

Theresa May is premier vanaf de zomer van 2016. Net na het brexitreferendum werd zij gekozen als Conservatief partijleider. Sindsdien leeft ze met haar man Philip in de ambtswoning. Kenners vermoeden dat Philip grote invloed heeft. Maar niemand weet dat zeker. Ook al dat geroddel hoort bij het ongemak van Downingstreet.

”Sterk en stabiel leiderschap” was de leus waarmee May in 2017 de verkiezingen in ging. Het duurt waarschijnlijk niet lang meer voordat we kunnen evalueren of de premier die belofte heeft waargemaakt.

Die terugblik hoeft niet per se negatief uit te vallen. May kreeg een uitzonderlijke opdracht. Zelfs met de kennis achteraf was haar taak niet makkelijk te verbeteren geweest.