Philippe Nassif van de organisatie In Defense of Christians (IDC) waarschuwde onlangs echter dat een eventueel gewapend conflict tussen Saudi-Arabië en Iran desastreus zou uitpakken voor de christenen in Libanon. Nassif zei dat „Saudi-Arabië en Iran het Midden-Oosten zien als hun schaakbord, wat de christenen in Libanon in het gedrang brengt. Libanon is een van de laatste bastions van christendom en pluralisme in het Midden-Oosten.”

Nassif wees er hierbij op dat Libanon in de unieke situatie verkeert dat alle religieuze groeperingen in het land –soennieten, sjiieten, christenen, druzen– minderheden zijn. Ooit vormden de christenen in Libanon een demografische meerderheid, maar hun aandeel is teruggevallen tot circa 35 procent. Tussen moslims en christenen doen zich soms pijnlijke incidenten voor, die ertoe leiden dat beide religieuze gemeenschappen zoeken naar kwesties die hen verenigen.

Venijnig

Parlementslid Rola Tabsh is lid van de soennitische Beweging van de Toekomst van de Libanese premier Saad al-Hariri. Als een gebaar van goede wil bezocht zij enkele weken geleden een kerk in Libanon. Het moest de religieuze co-existentie in Libanon illustreren, maar zou ontaarden in een onverkwikkelijke affaire. Op videobeelden is te zien hoe Rola Tabsh tijdens haar kerkbezoek door de plaatselijke pastor werd gezegend. Dit zette veel kwaad bloed. Tabsh werd op vaak zeer venijnige wijze op sociale media aangevallen en zelfs bedreigd.

In eerste instantie verdedigde Tabsh zichzelf en zei ze dat ze „niet de eerste moslim was die ooit een kerk is binnengegaan.” Maar de kritiek hield aan. Ze zag zich daarom gedwongen om gesluierd naar de Dar al-Fatwa te gaan, de hoogste soennitische autoriteit in Libanon. Na afloop verklaarde haar advocaat dat „Rola Tabsh de islam is toegedaan en haar verontschuldigingen aanbiedt aan Allah.” Het toonde aan hoe broos de verhouding tussen moslims en christenen kan zijn.

Burgerlijk huwelijk

De afgelopen dagen wisten beide gemeenschappen hun eensgezindheid echter weer te herstellen. Aanleiding hiervoor was het debat rond het burgerlijk huwelijk, in Libanon een heikel thema. De nieuwe Libanese minister van Binnenlandse Zaken, Raya Hassan, had zowel de islamitische als de christelijke religieuze leiders verzocht om toestemming voor de invoering van het burgerlijk huwelijk. De eerdergenoemde Dar al-Fatwa wees dit verzoek echter categorisch van de hand en stelde dat het burgerlijk huwelijk niet conform de islamitische wetgeving is. De maronieten sloten zich hierbij aan en noemden het burgerlijk huwelijk „verkeerd en verwarrend.” Het zou het sacramentele aspect van het christelijk huwelijk ondergraven. Een woordvoerder van de Rooms-Katholieke Kerk verklaarde vervolgens dat „moslims en christenen op dit punt verenigd zijn.”

De religieuze autoriteiten weten dat in Libanon de praktijk bestaat om een burgerlijk huwelijk te laten registreren in het nabijgelegen Cyprus. Het is christelijke mannen niet toegestaan om een islamitisch meisje te huwen en ook huwelijken tussen soennitische en sjiitische moslims liggen in Libanon gevoelig. Vooral Libanese jongeren laten daarom hun burgerlijk huwelijk in Cyprus registreren om dit soort religieuze gevoeligheden te vermijden.