Op 13 januari was de tweejarige Spaanse peuter Julen Jiménez met neefjes en nichtjes aan het spelen toen hij in een diepe put viel. Het bleek een oud boorgat op het terrein van familie in het plaatsje Totalán.

Een grootschalige reddingsactie werd op touw gezet. De motivatie was groot, want zijn ouders hadden het ventje immers nog horen huilen nadat hij in het gat was gevallen. En net toen hulpverleners begonnen te twijfelen of Julen wel écht in de put was terechtgekomen, toonde DNA-onderzoek aan dat haren die in het gat waren aangetroffen, wel degelijk van de peuter waren.

Reddingspogingen met een ‘lepel’ die in het boorgat werd neergelaten, leverden niets op. De doorgang was simpelweg te nauw. Een hulptunnel, deels met de hand in de rotsen uitgehakt, moest uitkomst bieden.

Zelfs experts die betrokken waren bij de redding van de meer dan dertig mijnwerkers die in 2010 bijna zeventig dagen vastzaten in Chili, werden ingeschakeld.

Aardverschuivingen en misrekeningen zorgden er echter voor dat de operatie steeds weer vertraging opliep. En zelfs als de hulpverleners het jongetje bereiken, zal de grote vraag zijn hoe ze hem aantreffen. Er is al dagenlang geen teken van leven meer van Julen vernomen.