Veel Fransen ervaren al jaren dat hun portemonnee een stuk sneller leeg is. Ondanks een licht groeiende economie is de koopkracht voor veel mensen achteruit gegaan. Daarbij overheerst het gevoel dat de lasten niet evenredig worden verdeeld.

Het economische beleid van president Macron ligt onder vuur. Het woord dat rondzingt op de barricades is de dalende koopkracht. Die daling heeft verschillende oorzaken. Macron koos ervoor om de lastendruk voor werknemers in de privésector te verlagen door de werkloosheidspremie en de ziektekostenpremies voor deze groep af te schaffen. Er kwam een verhoging van de algemene premie voor in de plaats.

Deze verhoging raakte vooral de ouderen, mensen met een klein pensioen. Het is niet voor niets dat er zoveel ouderen met een geel hesje rondlopen.

Volgens econoom Julia Cagé is het belangrijk om niet langer te wachten met het nemen van maatregelen. Cagé: „Het is helemaal niet zo ingewikkeld om uit deze crisis te komen. Maar het is wel belangrijk dat er nu meteen iets gebeurt. De mensen die nu in de straat staan vragen feitelijk maar één ding en dat is dat hun koopkracht iets omhoog gaat. Dus er moet een gebaar komen. De pensioenen zijn achteruit gegaan door inflatie en dus moet je die opnieuw indexeren, een inflatiecorrectie van 0,3 procent moet mogelijk zijn.”

Die koopkrachtdaling lijkt misschien vreemd, vervolgt Cagé. „Het Franse instituut voor de statistiek, INSEE, berekende dat de koopkracht in 2017 met 1,3 procent is toegenomen. In 2019 zou de groei zelfs bijna twee procent zijn. De woede van de mensen op straat kun je alleen begrijpen als je beseft dat Franse huishoudens de afgelopen jaren –de periode tussen 2008 en 2016– er al zo’n 440 euro op achteruit zijn gegaan. Volgens het instituut zijn de vaste lasten voor mensen met een laag inkomen flink gestegen. Ze bedragen nu soms tot wel 80 procent van hun totale budget.”

Volgens Cagé is het daarom belangrijk om het minimumloon, netto zo’n 1150 euro, een duwtje omhoog te geven. Een verhoging van een of twee procent zou neerkomen op zo’n zeventig euro erbij.

Een ander element waar Cagé op hamert is het terugdraaien van bepaalde fiscale maatregelen. Het afschaffen van de vermogensbelasting heeft bijgedragen aan een gevoel van ongelijkheid. Macron hoopte hiermee de kapitaalkrachtigen aan te zetten tot het doen van nieuwe investeringen in de economie, maar de effecten hiervan zijn nog niet voelbaar. Cagé: „De koopkracht van de rijken in Frankrijk is met zes procent toegenomen en dat kun je niet meer verkopen aan mensen die nu in de straat staan te demonstreren.”