De goedlachse Ridderkerkse vertelt enthousiast hoe ze op het idee kwam om in haar eentje een week te gaan fietsen. Haar man houdt niet van fietsen en zelf wilde ze al heel lang op fietsvakantie. „Ik kon kiezen: of ik ging niet, of ik ging alleen. Ik koos voor het laatste. Ik vind het heel lief van mijn man dat hij mij er de ruimte voor geeft en dat hij het niet gek vindt of zich afgewezen voelt.”

Tijdens haar eerste solovakantie maakte Van Hoven een fietstocht rond de voormalige Zuiderzee. Een jaar later fietste ze langs de Noordzee, van Zeeuws-Vlaanderen naar Den Helder.

Het beviel goed. „Ik houd van water en van fietsen, ik vind het een goede combinatie. Ik sta erom bekend dat ik altijd verkeerd rijd, zelfs met een tomtom. Maar als ik alleen op reis ben, ben ik de enige die er last van heeft.” Verder vindt ze het fijn om haar eigen tempo te bepalen. „Ik houd er niet van om vooraf de overnachtingen te bespreken. Ik vind het fijner om zonder doel op pad te gaan.” Via haar lidmaatschap van Stichting Vrienden op de Fiets heeft Van Hoven een lijst met overnachtingsadressen. „Soms moet je een aantal adressen bellen of een stukje terugfietsen. Maar dat heb ik liever dan dat ik van tevoren weet waar ik ’s avonds moet zijn.” Niet iedereen is enthousiast over haar solotochten. „Veel mensen in mijn omgeving vinden het raar dat ik alleen op vakantie ga. Sommigen zeiden: „Dan ben je een hele week alleen met je eigen gedachten.” Maar dat vind ik niet erg, het verveelt niet.”

Dankbaar

Van Hoven geniet van de rust tijdens haar fietsvakanties. Haar kinderen wonen in Zeeland en in de vakantie komen de kleinkinderen logeren. „Aan het eind van de vakantie vond ik het heerlijk om een weekje te fietsen. Zo’n week fietsen is een tijd van tot rust komen en tot God komen. Normaal moet ik altijd iets doen, maar dan niet. Als je alleen op reis bent, heb je veel tijd om te bidden. Tijdens mijn eerste reis heb ik vooral gedankt.” Acht jaar geleden sprong er bij Van Hoven een bekkenslagader. Het is een wonder dat ze dat overleefd heeft. „Toen ik twee jaar geleden mijn eerste solofietstocht maakte, dacht ik: „Dat ik hier nu fiets! Ik had al zes jaar begraven kunnen zijn. Het was een reis van dankbaarheid.”

Tijdens haar solovakanties gaat het haar om het fietsen. „Ik kom niet om stadjes te bezichtigen, maar om te fietsen.” Een afstand van 450 kilometer afleggen in vijf dagen is geen probleem. „De routes zijn duidelijk aangegeven met ANWB-bordjes. Als je een bordje mist, zijn er altijd nog de fietsknooppuntenroutes. En als mijn fiets kapotgaat, is er de ANWB Wegenwacht Fiets Service. Zij hebben mij eens in de stromende regen geholpen. Ideaal!”

Niet spannend

De Ridderkerkse vindt het niet spannend om alleen op reis te gaan. „Het enige verschil met een gewone fietstocht is dat ik tijdens een fietsvakantie overnachtingsadressen moet hebben. Lukt dat niet, dan is een station vaak dichtbij en ben ik snel thuis. Dat is een geruststellende gedachte.”

Tijdens haar tochten maakt Van Hoven soms leuke dingen mee. Op de boot tussen Vlissingen en Zeeuws-Vlaanderen zag ze een jonge vrouw die net door iemand was uitgezwaaid. „Ze huilde. Ik gaf haar een knuffel en we raakten aan de praat. Dat was heel gezellig.”

Van Hoven geniet tijdens haar vakanties volop van de tijd in haar eentje. Soms zit ze op een bankje naar de zwaluwen te kijken of gaat ze alleen naar een eethuisje. „Ik voel me dan totaal niet zielig. Ik denk dan juist: wat fijn dat ik hier nu zo zit te genieten!”

Plannen voor langere soloreizen heeft ze niet. „Vroeger wilde ik graag naar Toscane, in Italië, fietsen, maar ik denk niet dat het daar nu nog van komt. En misschien is het ook wel niet verstandig om te doen.”

Van Hoven kan het iedereen aanbevelen om alleen op vakantie te gaan. „Ga het zeker doen! En trek je niets aan van mensen die het raar vinden.”

zomerserie Soloreizigers

Deel 8 (slot) in een serie over mensen die in hun eentje op vakantie gaan.