„Wacht, ik doe even mijn waaier zachter. Nu hoor ik niks.” Omdat Berjan aan de andere kant van de wereld woont, vindt het interview plaats via de telefoon. Het is warm in de Filipijnen. De temperatuur is er meestal rond de 35 graden. Voor Berjan geen probleem: hij heeft het land zelfs speciaal uitgekozen als verblijfplaats vanwege de hogere temperaturen. Als student kreeg hij een zware zenuwziekte. „Het gaat nu goed met me, maar ik heb blijvende zenuwschade aan vooral mijn armen. Met koud weer krijg ik last van uitvalverschijnselen. Alles onder de 15 graden is eigenlijk te koud.”

In het warme klimaat van de Filipijnen functioneert hij beter. „Ik kan gewoon normaal studeren.” Berjan studeert verpleegkunde en loopt stage in een ziekenhuis voor de allerarmsten. Hij maakt lange dagen. „Gisteren begonnen mijn lessen om 7.00 uur en was ik om 20.00 uur thuis.”

In zijn vrije tijd reist hij zo veel mogelijk. Dat deed hij vroeger al: tijdens de zomervakanties ging hij standaard één of twee maanden op pad. „Vanuit Nederland heb ik vijf of zes keer een periode rondgetrokken.” Meestal in zijn eentje. „Dat vind ik leuker. Bovendien ben ik een ochtendmens, ik sta gerust om 4.00 uur, half 5 op. Dat vinden niet veel mensen fijn.”

Mesopotamië

Inmiddels heeft hij ruim veertig landen bezocht. Het hoogtepunt van al die reizen? „Lastig kiezen. Ik vond Irak een mooi land. Ik heb er veel plekken gezien die in de Bijbel genoemd worden. Mesopotamië bijvoorbeeld. Dat heb je dan ooit gehoord in een preek, maar je hebt er helemaal geen beeld bij. Prachtig om dat in het echt te zien.”

Ook Oman en Azerbeidzjan staan hoog op zijn favorietenlijstje. „Het zijn islamitische landen, maar tegelijkertijd heel cultureel en modern.”

Australië vond hij wat tegenvallen. „Ik houd van oude culturen en die geschiedenis heb je daar minder. En mensen zijn er vooral op je geld uit, is mijn ervaring. Ik ben niet zo rijk, dus dat soort landen vind ik niks.”

Nu hij zich in de Filipijnen heeft gevestigd, gaat hij zo’n drie keer per jaar terug naar Nederland. Daarnaast heeft hij bijna dagelijks contact met zijn moeder en belt hij sowieso één keer per week naar huis. „Ik vind het belangrijk om mijn familie thuis op de hoogte te houden van wat ik doe en hoe het is om hier te wonen. Ze vonden het lastig dat ik ging verhuizen naar de andere kant van de wereld, maar zeker na mijn ziekte snappen ze het wel. Ze zijn blij dat ik het kan doen.”

Daarnaast krijgt hij regelmatig bezoek van vrienden of familie. „Die komen hierheen op vakantie. Volgende week komt een vriend van me voor de derde keer.”

Stigma

Berjan merkt dat in zijn woonplaats Elspeet zijn manier van leven een stigma heeft. „Als ik bijvoorbeeld zeg dat ik in Irak ben geweest, word ik aangekeken alsof ik gestoord ben. Wat moet je daar nou zoeken? Veel mensen willen niet ruilen met mij, maar ik vind het heerlijk.”

Onveilige situaties heeft hij bijna niet meegemaakt. „Al was ik wel een keer in Bahrein tijdens de Arabische lente. Ik kwam midden in de protesten terecht, tussen de tanks en de militairen op straat. Maar onveilig voelde ik me niet. Mijn ervaring is dat mensen in de regel goed zijn en het beste voor je zoeken. Ze zijn vriendelijk, tenzij je stoer gaat doen of gaat pronken met je rijkdom.”

Berjan wil eerst zijn studie afmaken. Dan gaat hij waarschijnlijk weer een tijdje terug naar Nederland. „Ik blijf wel Nederlands. In de zomer is Nederland het leukste land op aarde. Het is altijd gezellig, en ik houd van de directe manier van communiceren die we als Nederlanders hebben. Dat wordt in Azië een stuk minder gewaardeerd.”

Hoe hij het in de koude Nederlandse winter gaat doen, weet hij nog niet. „Misschien ga ik dan rondreizen.”

zomerserie Soloreizigers

Deel 7 in een serie over mensen die in hun eentje op vakantie gaan. Zaterdag deel 8 (slot).