Gelukkig is het op de dag van het gesprek mooi weer. Bij regen en forse tegenwind was De Haan niet over de 32 kilometer lange, onbeschutte Afsluitdijk gekomen. „Ik ben een mooiweerfietser”, zegt hij bij het maken van de afspraak.

Die vond half juni plaats in het Afsluitdijk Wadden Center, aan de Friese kant van de dijk. Even hiervoor legde De Haan door zwermen muggen op zijn elektrische Sparta de laatste kilometers van Noord-Holland naar Friesland af. Een voordeel van solovakanties? Grappenderwijs: „Dan hoef je niet te praten en kun je je mond gesloten houden.”

De Haan, hbo-theoloog en rouwbegeleider, is bezig met een tocht door de kop van Noord-Holland en langs het Friese IJsselmeer. De Haan somt op. „De eerste dag fietste ik van mijn woonplaats Delft naar Haarlem, 75 kilometer. Vervolgens naar Bergen, 60 kilometer. Ik wilde toen naar Anna Paulowna, in de kop van Noord-Holland.”

Op zijn kroegs

Om een slaapplek te vinden, maakt hij gebruik van een adressenboekje van de Stichting Vrienden op de Fiets. Leden bieden fietsende of wandelende leden tegen geringe vergoeding een slaapplek. „Ik vond een adres in Breezand. Dat was in een voormalige bollenschuur. Vooraan kon ik de accu van mijn fiets opladen, daarna was er een ruimte op zijn kroegs ingericht, met een bar. Daarachter was de slaapzaal, met vijf bedden. Ik was de enige gast, heerlijk.”

Van daar ging het richting Den Oever. „Helaas waren de mensen in Den Oever met het bieden van onderdak gestopt. Toen ik bij de VVV vroeg of ze me aan een slaapplaats konden helpen, bleek dat de medewerkster achter de balie zelf een gelegenheid had, in het nabijgelegen Hyppolytushoef.” De Haan slaagt er niet altijd in om zijn slaapadres af te spreken. „Gisteren wist ik niet waar ik zou slapen. Dat heeft avontuur in zich.”

Hij ervaart dat de mensen zich steeds zakelijker opstellen. „Vroeger, toen ik met mijn vrouw fietsvakanties maakte, kon je bij een overnachting met ontbijt nog een leuk gesprek met de gastvrouw hebben. Tegenwoordig is het: hier is je kamer en de koelkast, vermaak je. Ruimte voor een persoonlijk gesprek is er niet. Daar ben ik gevoelig voor.”

De Haan begon vorig jaar aan zijn solofietsvakanties, nadat zijn vrouw in 2014 overleed. „Autorijden kan ik niet, en wandelen gaat mij tegenwoordig wat minder af. Ik ben wel een keer meegeweest met een groepsreis met andere mensen die hun partner hebben verloren.”

Solofietsvakanties bevallen hem beter. Hij begon ermee nadat in mei vorig jaar zijn hond doodging. Dat jaar organiseerde hij zijn eigen Lutherreizen. Eerst maakte hij een treinreis naar Eisenach en Erfurt. Later dat jaar fietste hij in drie etappes van het Drentse Emmen naar het Duitse Emden, waar een grote Reformatie-expositie was.

Kunstenaarstype

Het leukste voorval van zijn fietsvakanties beleefde De Haan tijdens die reis. „In Duitsland werd ik overvallen door hevige regen. Tijdens de tweede helft van de middag moest ik mijn accu opladen. In een café trof ik de baas, een kunstenaarstype. Zijn haar stak uit een gat in zijn hoed. Hij liet mij zijn kunst zien en bood me een slaapplek aan. Die was midden op een rommelzolder en ik had geen gelegenheid om te douchen. Maar ik kreeg wel een warme maaltijd en een ontbijt en hoefde maar 25 euro te betalen. Toen ik wat over dat lage bedrag zei, antwoordde hij: Als ik geld nodig heb, verkoop ik toch een schilderij?”

Voor volgend jaar heeft hij een fietstocht gepland met informatie uit het Reformatorisch Dagblad over de Vrede van Münster in 1648. „Ik denk aan een tocht rond van Oldenzaal of Enschede naar Osnabrück en Münster, met de Vrede van Münster als centraal thema.”

Het onverwachte van z’n tochten vindt De Haan het mooist. „Ik ben geen type om achter de orchideeën te zitten.”

Zomerserie Soloreizigers

Serie over mensen die in hun eentje op vakantie gaan.