Mens & samenleving
Nederlands-Hongaars stel leerde elkaar tijdens werkvakantie in Roemenië kennen

De dag voordat ze trouwde, ontmoette Erika Barabás haar Nederlandse schoonouders voor het eerst. Het jaar daarvoor leerde ze haar toekomstige man, Willem van de Bruinhorst, kennen tijdens diens werkvakantie in Roemenië.

24 July 2017 19:01Gewijzigd op 16 November 2020 11:06
Willem en Erika van de Bruinhorst-Barabás. beeld Sjaak Verboom
Willem en Erika van de Bruinhorst-Barabás. beeld Sjaak Verboom

”Welcome”, staat er naast de voordeur van de woning van het gezin Van de Bruinhorst in Rhenen. En: ”Isten hozott”. Dit laatste blijkt Hongaars voor: God heeft ons hier gebracht. Dat is precies zoals Willem en Erika het ervaren, vertellen ze in de woonkamer van hun rijtjeshuis, waar een plank boven de bank vol staat met foto’s van beider families.

Hun wegen kruisen elkaar in de zomer van 1995, als Willem voor een werkvakantie naar Roemenië gaat. Met een groep Nederlanders steekt hij de handen uit de mouwen in Erdöszentgyörgy, een dorp in de regio Transsylvanië, dat vroeger bij Hongarije hoorde. Hier groeit Erika met een broer op in een gezin dat is aangesloten bij de Gereformeerde Kerk in Hongarije. De Nederlandse vrijwilligers werken er onder meer in de tuinen van die kerk en installeren een waterpomp.

Tijdens een bijeenkomst met de lokale kerkjeugd schuift ds. Szabó Arpád, die in Kampen theologie heeft gestudeerd, Erika naar voren om te vertalen. Erika: „Ik was na de Roemeense Revolutie in 1989, toen de grenzen opengingen, drie maanden in het Vlaamse deel van België geweest. Daar leerde ik wat Nederlands. We verspreidden destijds onder meer evangelisatiefolders in Gent. Daarna werkte ik een tijdje bij kennissen van Vlamingen in Nederland in de kassen.”

Na afloop van de jeugdsamenkomst maakt Willem een praatje met Erika. „Het was geen liefde op het eerste gezicht, maar ik was nieuwsgierig hoe ze Nederlands had geleerd.” Als ze elkaar een paar dagen later tijdens een evangelisatiekamp opnieuw ontmoeten, slaat de vonk wederzijds over. Voordat Willem terugkeert naar Nederland hebben ze verkering.

Via brieven en telefoon –„We belden voor een gulden per minuut”– houden ze contact. Ook keert Willem binnen een jaar twee keer terug naar Roemenië, waarna ze besluiten te trouwen en in Rhenen te gaan wonen. In de verkeringstijd slaagt Erika er niet in een visum voor Nederland te krijgen. „Ik kon dus niet kennismaken met mijn schoonouders. We zagen elkaar een dag voor de bruiloft voor het eerst. Dat was wel apart.” Op een stralende zomerdag wordt het huwelijk, in aanwezigheid van 31 Nederlandse gasten, gesloten in het gemeentehuis van Erdöszentgyörgy, waarna ds. Arpád in twee talen de kerkdienst leidt.

Bij Willems ouders roepen zijn trouwplannen geen enkele aarzeling op. „Ze hadden er vanaf het begin het volste vertrouwen in”, zegt Willem. Erika: „Ik heb er bewondering voor dat mijn schoonouders me vanaf het eerste moment hebben geaccepteerd. Ze moesten maar afwachten hoe ik hier zou functioneren.” Haar eigen moeder bekijkt het vertrek van haar dochter naar Nederland vrij nuchter. Vader heeft er meer moeite mee als hij haar de koffers ziet pakken. „Hij was eerst heel verdrietig.”

Banketbakker

Hoewel Nederland haar niet volledig onbekend is, kost het Erika de nodige tijd om te wennen. Ze gaat enkele maanden naar een taalschool om het Nederlands beter onder de knie te krijgen. Daarnaast helpt ze haar man in zijn banketbakkerij, zowel bij het bakken als het bezorgen. Samen krijgen ze drie kinderen, nu in de leeftijd van 19, 16 en 14 jaar.

Het gezin is lid van de gereformeerde gemeente te Rhenen. Erika: „De leer is hetzelfde als in de kerk waarin ik ben opgegroeid, maar aan de uiterlijke regels moest ik erg wennen. Ik droeg in Roemenië bijvoorbeeld geen hoed, zoals hier de gewoonte is.”

Elke zomer gaat het gezin vier weken op vakantie naar Roemenië. „Dat is voor mij echt een tijd om bij te tanken. Eén keer in de twee jaar komen mijn ouders op bezoek in Nederland”, zegt Erika. Willem: „Als we daarheen gaan –een rit van 25 uur– laden we ons busje altijd vol met hulpgoederen, zoals kleding.”

Erika erkent dat ze weleens heimwee heeft. „Dat geeft niet. Ik ben een Hongaarse en dat neem je overal mee naartoe. Maar ik weet dat het Gods leiding is dat ik hier ben.” Willem knikt: „Het is een wonder van Hogerhand dat we elkaar hebben ontmoet.”

Willem (47) en Erika (48) van de Bruinhorst uit Rhenen

... ontmoetten elkaar in Roemenië tijdens een werkvakantie van Willem in 1995

... trouwden op 8 augustus 1996 in Erdöszentgyörgy (Sângeorgiu de Padure, Roemenië)

... kregen drie kinderen.

Deel 9 in een serie over vakantieliefdes die duurzaam bleken te zijn: Willem en Erika van de Bruinhorst-Barabás.

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl
Meer over
Ver-liefd

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer