Abortus is niet alleen een zaak van vrouwen, maar raakt ook mannen. Ze kunnen, net als vrouwen, eveneens gekweld worden door schuldgevoelens en wroeging.
Dat is de boodschap die Brad Mattes (59), directeur van het Amerikaanse Life Issues Institute uit Cincinnati, donderdagavond brengt in Gouda, waar hij in het Hoornbeeck College optreedt op uitnodiging van de Stichting Schreeuw om Leven. In de VS hebben jaarlijks ongeveer 1 miljoen abortussen plaats. Sinds 1973, toen abortus werd gelegaliseerd, gaat het om zo’n 59 miljoen baby’s die zijn geaborteerd, rekent Mattes voor. „Dat aantal is ongeveer gelijk aan de bevolking van de 94 grootste steden in de VS.”
Onder de mannen en de vrouwen die een ongeboren kind lieten aborteren, bevinden zich ook veel kerkgangers, weet Mattes.
Maar kerkgangers weten vanuit de Bijbel toch dat het leven beschermwaardig is?
„Het probleem in veel kerkverbanden is dat er nauwelijks wordt gewaarschuwd tegen abortus. Via de media wordt zwangerschapsafbreking gepropageerd als een recht en een vrije keuze. De kerken laten nauwelijks een tegengeluid horen.”
Weten vrouwen en mannen die een ongeboren kind laten weghalen waar ze mee bezig zijn?
„Velen weten niet wat een abortus inhoudt. Hun wordt verteld dat er slechts wat zwangerschapsweefsel wordt weggehaald. Ze realiseren zich daardoor niet dat abortus het doden van een baby is. Geregeld hoor ik achteraf zeggen: Als ik dit eerder geweten had, zou ik anders hebben gehandeld. Waarom is dit me niet verteld? Het is daarom ontzettend belangrijk om mensen duidelijk te maken wat er in werkelijkheid gebeurt bij een abortus van een ongeboren kind.”
Wat zijn de wettelijke rechten van een man als zijn partner abortus wil laten plegen? Wat kan hij doen?
„Niets. Hij heeft geen enkel wettelijk recht. Ook niet het recht erover geïnformeerd te worden. Dat is extreem. Dit roept bij veel mannen gevoelens op van machteloosheid en woede. Die boosheid richt zich soms niet alleen tegen de partner, maar tegen vrouwen in het algemeen.”
Zijn er onderzoeken waaruit blijkt hoe vaak mannen problemen hebben na een abortus van een kind?
„Het betrouwbaarste onderzoek is gedaan door een pro-abortusonderzoeker. Daaruit blijkt dat 8 procent van de mannen door een abortus ernstige psychische problemen krijgt. Er zijn er echter veel meer die ook de emotionele gevolgen ondervinden, maar minder diepgaand.”
Wat voor soort problemen kunnen mannen krijgen na een abortus?
„Boosheid is het meest voorkomende symptoom, maar daar blijft het niet bij. Mannen kunnen last hebben van kwellende gedachten, schaamte- en schuldgevoelens en wroeging. Meestal voelen ze zich ook hopeloos en hulpeloos. Dat alles kan resulteren in slapeloosheid, herbeleving, paniekaanvallen en nachtmerries.
De algemene zienswijze is: de vrouw beslist over abortus, het is haar lichaam, mannen hebben daar niets mee te maken. Maar de werkelijkheid is anders. Ook mannen zijn als vaders betrokken bij een abortus en het kan hen diep raken. Drugsverslaving en alcoholmisbruik kunnen het gevolg zijn. Mannen kunnen zich ook als workaholics op hun werk storten om alles zo veel mogelijk te vergeten. Wat je ook wel ziet, is risicovol gedrag, bijvoorbeeld in het wegverkeer. Soms ook suïcidaal gedrag.
Neem het geval van Brad Draper. Hij liet een overlijdensadvertentie plaatsen nadat zijn vriendin hun zoontje had laten aborteren. Hij plaatste een rouwadvertentie met een gevoelvolle tekst. Maar daarna ging het helemaal mis. Op de dag dat zijn zoontje zou zijn geboren, ging hij naar de abortuskliniek en schoot zich door het hoofd.”
Hoe probeert u mannen met problemen na een abortus te helpen?
„We proberen eerst hun vertrouwen te winnen. Zodat ze hun hart kunnen luchten en kunnen rouwen om het verlies van hun kind, misschien wel voor het eerst. Als een kind overlijdt, zijn er meelevende familieleden en vrienden. Bij abortus is er niemand die mee kan leven. Ze moeten alles alleen verwerken. Het begint ermee dat ze verantwoordelijkheid moeten aanvaarden voor de abortus, tenzij ze er niets vanaf wisten. Abortus is het doden van een medemens, maar voor degenen die erbij betrokken waren, is vergeving mogelijk in het bloed van Christus.
Mannen zijn doeners. Soms kun je het beste met hen praten in een zwembad of tijdens het vissen. Zonder dat je elkaar aankijkt. Je moet hen bereiken op de plek waar ze zijn. Als ik een man voor het eerst ontmoet, zeg ik altijd dat ik er zal zijn zolang als hij me nodig heeft. Gewoonlijk zijn er tien tot twaalf wekelijkse ontmoetingen van een uur of langer voor nodig.
Ik vergelijk het weleens met een geïnfecteerde wond. Het opensnijden ervan is pijnlijk –maar nodig– anders gaat de infectie verder. Na behandeling kan de wond genezen, al blijft er wel een litteken achter. Deze mannen –en dat geldt ook vrouwen– zullen blijven leven met de gedachte dat ze een kind hebben laten aborteren. Maar als ze vergeving van hun zonden ontvangen, staat daar blijdschap in Christus tegenover. We kunnen mensen het geloof in Christus niet geven. Maar de Heilige Geest kan dat wel. En daar wil Hij mensen voor gebruiken.”
