Volgens de remonstrantse predikante ds. Welmet Hudig-Semeijns de Vries van Doesburgh, die voorging in de uitvaartdienst, was er geen sprake van een remonstrantse dienst. „Natuurlijk, ik ben remonstrants predikant, dus je kunt zeggen: er is remonstrantisme in de dienst”, zei ze maandagavond voor het Journaal. „Maar de ouderling is Nederlands hervormd, dus dan heet het eigenlijk een hervormde dienst.”De predikante wilde prinses Juliana ook niet remonstrants noemen. „De prinses wilde niet in een hokje geduwd worden. Voor mij is niet gekozen vanwege de richting, maar omdat ik goed in haar geestelijke sfeer zit.”

Dr. P. van den Heuvel, hervormd kerkrechtdeskundige, kon dinsdagmorgen niet bevestigen dat er kerkrechtelijk sprake is van een hervormde dienst. „Ik ben op dit moment onvoldoende van de feiten op de hoogte. Wel is het zo dat de Nederlandse Hervormde Kerk een overeenkomst heeft gesloten met een aantal kerken, dat gastpredikanten kunnen voorgaan in hervormde diensten. Daar hoort ook de Remonstrantse Broederschap bij.”

Vier kleinkinderen van prinses Juliana ontstaken tijdens haar uitvaartdienst rond haar kist kaarsen. De prinses had een uitstekende relatie met al haar kleinkinderen, tussen wie ze nooit onderscheid maakte. Prinses Christina zong een lied van de Amerikaan Ken Bible.

De schriftlezing was uit Johannes 14:1, 2, 27 en 28. Daarvan zijn vooral bekend vers 2: „In het huis Mijns Vaders zijn vele woningen”, en vers 27: „Vrede laat Ik u, Mijn vrede geef ik u.”

Naast klassieke muziek werden er bekende kerkelijke liederen ten gehore gebracht, zoals ”Wat de toekomst brengen moge” en ”Heer ontferm u over haar”.

A capella werd het Surinaamse Onze Vader gezongen. Het slotlied was het vijftiende couplet van het Wilhelmus.

Het Residentie Bach Orkest, het Residentie Bach Koor, de gospelgroep Resurrection Singers en organist Bas de Vroome verzorgden de muziek. Het geheel stond onder leiding van dirigent Jos Vermunt.