Een gevoelig kind is hij. Met een sterk rechtvaardigheidsgevoel bovendien. Sommige gebeurtenissen in zijn jonge leven grijpen dan ook diep in. Op de lagere school legt de directeur hem een tijdlang dagelijks over de knie voor een vermeende leugen – een leugen die hij, zegt hij, nooit op de lippen nam. De spanning loopt hoog op. Als het ’s morgens tijd is om naar school te gaan, moet hij overgeven, verschillende dagen achtereen.

„Zo’n gebeurtenis doet iets met het beeld dat je als kind van mensen hebt. Ik kom uit een gezond en gezellig gezin, maar op school en ook in de kerk was er weinig liefde. Het ontbrak vaak aan volwassenen die het goede voorbeeld gaven.”

Eenmaal op het Van Lodenstein College in Amersfoort, reisde hij af en toe per bus. Die zat dan vol met medeleerlingen. „Als we vertrokken, stopte iemand een cd van Mega Dance in de cd-speler. Dan dreunde het door de bus: „But if I go to hell then I hope I burn well.” Dat beklemde me zo dat ik tegen een leeftijdsgenootje dat naast me zat, zei: „Het lijkt wel alsof we in de hel zijn.” Maar na een maand zat ik mee te zingen. De muziek werd mijn leven. Al jong begon ik met drinken. Somber als ik was. Waarom? Door de hypocrisie die ik om me heen zag, ook in de kerk. Wat daar allemaal gebeurde, was in mijn beleving één grote leugen. Steeds voelde ik een drang naar vrede, geborgenheid, naar liefde. Als ik dronk en naar muziek luisterde, beleefde ik tenminste nog een beetje vreugde. Maar op bed dacht ik: Wie ben ik? Ik raakte erg vermoeid van al dat getob en overwoog een einde aan mijn leven te maken. De huisarts nam mijn klachten niet serieus genoeg.”

In die periode bezoekt Vos voor het eerst een christelijke alternatieve arts. Deze arts gebruikte een bioresonantieapparaat en een biotensor (zie kader).

„Hij constateerde huidkanker en wees daarbij naar een moedervlek op mijn rug die inderdaad een rare vorm had. Als ik niet meteen begon met kuren, zou ik over een jaar niet meer leven. Ik was onthutst. Een nichtje van mij was net aan huidkanker overleden. Omdat ik erg moe was, nam ik deze arts en een geraadpleegde collega van hem heel serieus.”

Opnieuw brengt Vos een bezoek aan de huisarts. „Hij lachte me vierkant uit. „Je niet mee inlaten”, zei hij. „Kwakzalvers. Grote onzin!”” Een dermatoloog die Vos vervolgens onderzoekt, maakt zich boos over de diagnose huidkanker. Bangmakerij, stelt hij vast, en hij stuurt de ‘patiënt’ naar huis.

Bracht dat u niet aan het twijfelen?

„De christelijke alternatieve arts die ik bezocht, genoot bekendheid en had een goede naam. Ik geloofde hem. Ik moest zes weken kuren in Utrecht, kreeg via een infuus vitaminen, mineralen en aminozuren uit India. Intussen lag ik vanbinnen overhoop. Ik besefte dat het niet goed met mij zou aflopen als ik moest sterven. Jarenlang had ik niet naar God gevraagd, terwijl de Heere zo goed voor me was geweest. Ik ging de Bijbel weer lezen. En ik ontdekte voor het eerst een God van liefde. Dat gaf me heel veel vreugde.” Hij hapert.

U raakt geëmotioneerd.

„Als je bedenkt wie ik was… ik had een verschrikkelijk leven achter de rug.”

Na zes weken wordt Vos beter verklaard, opnieuw met behulp van de biotensor. Hij moet in behandeling blijven en krijgt pillen mee. De vermoeidheid is echter niet verdwenen. Zowel zijn zoektocht naar genezing als die naar God gaat door, als twee parallel lopende sporen die elkaar niet raken, een donkere en een lichte.

„Ik begon preken en bekeringsgeschiedenissen te lezen. Prekenbandjes draaide ik grijs. Ik had zo’n honger naar God. Maar in al die preken kwam de uitverkiezing naar voren. De liefde in mijn hart veranderde in angst. Ik kon God wel liefhebben, maar als God mij niet liefhad, ging ik alsnog verloren. De duivel zei vaak: „Maak er maar een eind aan. Het kan voor jou toch nooit.” Op een dag –ik reed in mijn auto naar huis– was ik zo moe dat ik bad: „Heere, ik heb u zeven jaar gezocht maar niet gevonden, het is verloren.” En terwijl ik dat zei, was het net alsof ik Golgotha zag. In mijn hart klonken de woorden: „Door U, door U alleen, om het eeuwig welbehagen”, een psalmregel die mij voorheen altijd uitsloot maar nu insloot. Ik hoefde niets meer te doen, want Hij had alles al gedaan.”

Handlezen

Vos bezoekt intussen verschillende genezers en krijgt allerlei alternatieve behandelingen zoals EFT (Emotional Freedom Techniques), TAT (Tapas Acupuncture Technique) en EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing). Een arts die zich had gespecialiseerd in de Chinese geneeskunde onderzocht hem met behulp van gezichts-, tong- en nageldiagnose, handlezen, iriscopie, polsonderzoek en meridiaanmetingen.

Waarom bezocht u deze genezers?

„Ik was er al zo ver in meegezogen dat ik blind was voor het kwaad.”

Was uw kritische zin ook verdwenen?

„Ik weet nu dat ik openstond voor maar één ding: van die ellendige vermoeidheid afkomen. Je genezing mag alles kosten. Natuurlijk was ik zelf verantwoordelijk voor wat ik deed, maar het kwam voort uit onkunde. Ik begon zelfs aan een opleiding natuurgeneeskunde. Door mijn vermoeidheid kon ik niet hele dagen werken. Ik droomde van een eigen praktijk waarin ik mensen zou kunnen helpen en intussen met hen over de Heere Jezus zou kunnen spreken. Tijdens de opleiding trof ik oprechte, invoelende mensen, bezorgd om het welzijn van een ander.”

Wat leerde u daar?

„Ik kreeg onder meer les in iriscopie en homeopathie. Fytotherapie –kruidengeneeskunde– kan een verantwoord vak zijn, maar we kregen les van een sjamaan die ons leerde ons bewust te worden van het onzichtbare. Ook leerde je in contact te komen met de ziel van een plant die zich in de kosmos bevindt. En nu komen we bij de kern. Je ontwikkelde dus een intuïtie met betrekking tot een breed assortiment aan planten waarmee jij in contact kon treden.”

U ontwikkelde een bovennatuurlijke gave?

„Precies. Ik merkte dat er dingen in mijn leven gebeurden waarvoor ik geen verklaring had. Op een dag vroeg ik aan de directeur van de opleiding: „Als ik mijn opleiding heb afgerond, ben ik dan een serieus te nemen arts of een soort Jomanda?” Hij antwoordde: „Wilco, jij gaat veel verder dan Jomanda.” Hij bedoelde dat ik mijn paranormale gaven beter zou kunnen ontwikkelen dan zij. Zijn woorden brachten mij zodanig in verwarring dat ik die avond al mijn studieboeken op tafel legde, op mijn knieën zonk en bad: „Wilt U mij laten zien of ik deze opleiding kan vervolgen?”

Diezelfde avond las ik een citaat van Hahnemann, de grondlegger van de homeopathie. Hij schreef ooit: „De aartsdweper Jezus van Nazareth (…), deze de duisternis der wereld op zich nemende man van smarten, is een ergernis voor de liefhebbers van de etherische waarheid.” In die waarheid was ik mij aan het bekwamen. Ik heb toen de voordeur opengezet en geroepen: „Eruit duivel!” Vos stopt per direct met de opleiding.

Wichelroede

Omdat hij vanuit huis voedingssupplementen verkoopt, komt hij echter opnieuw in contact met een christelijke alternatieve arts, een vrouw die een biotensor bezit. Ze laat hem het apparaat zien en Vos ontdekt tot zijn verrassing dat hij er goed mee overweg kan en dat hij daadwerkelijk bijzondere gaven bezit. Dat blijkt ook als hij met zijn vrouw een manueel therapeut bezoekt. Ze vertelt hen over de schadelijke gevolgen van aardstraling. Een deskundige leert Vos vervolgens in zijn eigen huis wichelroede lopen.

Gingen toen niet alle alarmbellen rinkelen?

„Er speelde hoogmoed mee. Ik had die gave, dat streelde me. Daarbij, je moet je voorstellen dat ik nog steeds erg vermoeid was en vaak aan hoofdpijn leed. Ik greep alles aan. De kennis die ik intussen had opgedaan, deed iets met me. Ik had geleerd in contact te komen met het bovennatuurlijke. Op een gegeven moment had ik de biotensor niet meer nodig om het onzichtbare te kunnen zien. Als ik een zieke boom met knobbels in de stam zag, wist ik dat deze op een aardstraal stond. Een voorwerp in mijn broekzak moest mij beschermen tegen straling. De hond uitlaten, was niet meer ontspannend, want er waren planten in mijn omgeving. Bij de begraafplaats voelde ik angst. Ik leefde in een grote duisternis. Niets was nog normaal. Alles zat me achterna. ’s Nachts werd ik gillend wakker vanwege demonische aanvallen.

’s Middags ging ik altijd even rusten. Dan bad ik en pakte ik de Bijbel. Op een middag las ik de geschiedenis van Jezus en de Samaritaanse vrouw. Toen ik de woorden: „Is deze niet de Christus” zag, voelde ik een walging uit mijn binnenste komen. „Die aartsdweper!” zei ik met een stem die niet van mijzelf leek. Toen werd ik zo intens verdrietig. Ik liet me op mijn bed vallen en heb hard gehuild. Hoe is het mogelijk dat ik mijn meester verloochende met dezelfde woorden als Hahnemann? Op dat moment was het net of de Heere Jezus mij met ogen vol liefde aankeek en zei: „Jij verloochent mij, maar ik vergeef je.” Ik ben in een diepe slaap gevallen. Daarna stond ik op, omhelsde mijn vrouw en zei: „Martine, ik ben bevrijd.”

Heelmeester

Op aandringen van een goede vriend raadpleegt Vos ondanks alles opnieuw een christelijke natuurgenezer. Hoewel hij sterk twijfelt, overtuigt zij hem door te vertellen dat zij haar cliënten ’s morgens aan de Heere opdraagt. Het boekje ”De strik ontkomen” van Frieda Mout-van der Linden opent zijn ogen. Samen met zijn vrouw belijdt hij zijn schuld. Alles in huis wat herinnert aan alternatieve geneeskunde, gooit hij weg. „Ik schaam me diep voor wat ik heb gedaan”, zegt hij. „En toch wil ik erover vertellen, omdat ik mensen wil behoeden voor het maken van dezelfde fouten. De Heere zegt in de Bijbel dat Hij onze heelmeester wil zijn. Maar in plaats van ons leven aan hem over te geven, stellen wij ons vertrouwen op artsen die met wichelroedes bezig zijn. Ik weet nu dat ik liever met God boven op een lekkende kerncentrale woon dan dat ik gezond ben zonder Hem.”

Begrippen uit de alternatieve geneeskunde

De filosofie achter veel alternatieve geneeswijzen is op zijn minst discutabel en kan volgens Wilco Vos de weg openen naar de paranormale wereld, schrijft hij in zijn boekje ”De duivel was op mijn nek gesprongen. Verstrikt in de occulte wereld van de alternatieve geneeswijzen” (uitgave van Boekenfonds Reformatorisch Appel, oktober 2015). Onderstaande begrippen en de beknopte uitleg daarvan zijn uit dit werkje afkomstig. Op zijn beurt maakte Vos gebruik van het boek ”Genezing uit het Oosten?” van Ruud van de Ven en kreeg hij hulp van Stichting Promise.

Bioresonantie: Het meten en corrigeren van elektromagnetische trillingen in het lichaam.

Biotensor: Een moderne pendel. Andere benamingen zijn biosensor, aurameter, vibratiependel of eenhandige wichelroede.

Sjamaan: Een sjamaan treedt in contact met geesten, meestal om daarmee de door geesten veroorzaakte ziekten te genezen. Het moderne sjamanisme treedt in contact met onder meer de ziel van planten en dieren in de kosmos.

Emotional Freedom Techniques: Door middel van het trommelen met de vingertoppen op bepaalde meridiaanpunten, waarbij een zin wordt herhaald, ervaart men bevrijding van spanning en emotionele gebondenheid.

Eye Movement Desensitization and Reprocessing: Door oogbewegingen ongevoelig maken en opnieuw programmeren. Een vorm van hypnotherapie.

Tapas Acupuncture Technique: Met deze therapie worden vervuilde energiebanen weer schoongemaakt door de blokkades in de levensenergie weg te nemen met als doel bevrijding van trauma’s, fobieën en verslavingen.

Meridiaanmetingen: De oosterse geneeskunde gaat ervan uit dat er in het lichaam energiekanalen (meridianen) lopen waardoor de levensenergie Qi (of Chi) stroomt. Deze energie en ook blokkades kunnen in kaart worden gebracht door metingen op bijvoorbeeld de nagels. De behandeling (acupunctuur of massage) is erop gericht het evenwicht tussen yin en yang (tegengestelde energieën) te herstellen.

Wilco Vos

Wilco Vos (1980) kwam ter wereld in Veenendaal. Kerkelijk groeide hij op in de gereformeerde gemeente in Nederland. Hij trouwde en kreeg een zoon. Sinds 2010 is Vos evangelist. Zijn werk bestaat uit straatevangelisatie, het schrijven van meditaties voor de website bijbelseoverdenkingen.nl en het geven van individuele pastorale begeleiding. Vos is verbonden aan stichting Werkers in de Wijngaard. Hij leeft van giften.