In het anders zo drukke, chaotische centrum zie ik nu vooral asfalt. Alleen in de verte wat auto’s. Zou iedereen met vakantie zijn?

„Welnee”, zegt de kruidenier met het brilletje, „de mensen zitten thuis. Je ziet het toch aan de geparkeerde auto’s? Ze nemen hooguit een bus naar het strand.”

Overal staan middenstanders wat moedeloos bij de deur van hun winkel. Sommigen zeggen al dagen niets te hebben verkocht, en de winkel eerder te sluiten dan normaal. „Het kost alleen maar stroom: je moet toch de lampen en de airco aanzetten.”

Ik stop bij Stavros, die ook buiten zijn winkel staat. Een maand geleden werd er bij zijn zoontje een groeiende plek op zijn huid geconstateerd. Stavros wacht nu in spanning de uitslag van de biopsie af. „Kijk”, zegt hij en knikt naar een rijzige man die verderop loopt. „Dat is de arts die mijn zoon heeft onderzocht. Toen ik hem meteen contant betaalde, maakte hij een dansje van vreugde. Wij middenstanders hebben het moeilijk, maar hoe denk je dat het met dokters en tandartsen gaat? Mensen bezoeken hen alleen nog in urgente gevallen.”

Stavros, die vreest dat zijn zoon huidkanker heeft, wendde zich tot een privéarts. Hoewel de staatsziekenhuizen goede artsen hebben is het er vaak hectisch en chaotisch. Je moet er zowat een dag voor uittrekken om een onderzoek gedaan te krijgen, zeker nu steeds minder mensen geld voor een privéarts hebben en ze in de ziekenhuizen maar een klein bedrag hoeven te betalen.

Maar betreffende kinderen en kanker is er meer aan de hand. In het staatskinderziekenhuis Aglaia Kyriakou in Athene staat de afdeling kinderradiologie op de helling, nadat de enige gespecialiseerde arts haar ontslag indiende. De afdeling werd in 2008 voltooid en ging in 2011 van start met gloednieuwe apparatuur, die gesponsord werd door het kansspelbedrijf OPAP. Er was toen al een minimum aan personeel, maar er lag de belofte dat er snel meer mensen zouden worden aangenomen. Maar de werving van personeel is bevroren en de bestralingen liggen nu in handen van tijdelijke artsen die geen specialistische opleiding hebben.

„Dus er bestond toch een plan B”, zegt de vriend van Stavros, die met een beker koffie in de hand aan komt lopen. Hij doelt op de mediastorm rond de voormalige minister van Financiën Varoufakis, die een geheim plan zou hebben klaarliggen om een parallel betalingssysteem op te zetten. „Natuurlijk is er een plan B”, zegt Stavros geïrriteerd, „maar vergeet niet dat dit bericht in de krant Kathimerini verschenen is, die in handen is van de reder Alafouzos. Het is pure chantage! Er werd niet eens om een reactie van Varoufakis zelf gevraagd. Het zogenaamde gelekte geheim is een weergave van wat Varoufakis begin juli tijdens een openbare toespraak heeft gezegd toen hij afscheid nam van het ministerie. Het bericht werd klakkeloos overgenomen in de overige media.” Tussen Stavros en zijn vriend ontstaat een heftige discussie over de kranten en tv-kanalen die in handen zijn van oligarchen en ons vooral gekleurde nieuwsberichten bieden. Ik loop verder en zie bij de bank een rijtje mensen wachten voor de pinautomaat. Ze wachten rustig op hun beurt en voeren onderling vriendelijke gesprekken. Het lijkt haast alsof het nooit anders geweest is.

serie 
Grieks dagboek

Geertje Spiliotopoulou, afkomstig uit Nederland, is getrouwd met Vassilis en woont in Griekenland. Ze hebben een zoon en een dochter.