Ik vind het verwarrend dat 63 procent van de Grieken bij het referendum nee stemde, tegen het toen voorgestelde pakket maatregelen. Een week later bleek het nee als een blad aan de boom te zijn omgeslagen in een ja, voor Europa en voor de euro, bang als we waren geworden door de Europese kopstukken die dreigden met een Grexit. Vervolgens sluit Tsipras een deal met de eurogroep, waarbij nog veel zwaardere bezuinigingsmaatregelen worden geëist. „Iedere deal is een goede deal”, hoor ik om mij heen.

Mijn vriendin belt op. Ze klaagt dat haar boodschappen met ingang van maandag 10 procent duurder zullen worden door de nieuw ingevoerde verhoogde btw. Ze gaat er weer op achteruit, en dat terwijl haar man al 40 procent is gekort op zijn pensioen. „Wat gaat er nog meer gebeuren?” vraagt ze me in verwarring, „zoiets gebeurt toch in geen enkel ander Europees land?”

Ik ga boodschappen doen bij kleine ondernemers in mijn buurt. Alle winkeliers vertellen vandaag met een brede glimlach dat nu echt alles goed zal komen, nu het voorstel is goedgekeurd door een meerderheid in het parlement. Weten ze dat de ene helft van de partij Syriza sinds de afgelopen nacht in de regering zit en de andere helft tot de oppositie behoort, omdat de laatsten tegen het voorstel stemden?

Maar de winkeliers willen verkopen. Sommigen zeggen al twee dagen geen bonnetje te hebben aangetikt op de kassa. De vrouw bij wie ik een rol keukenpapier koop, vertelt me dat ze een regeling heeft getroffen om haar achterstallige schuld bij het verplichte ziekte-, en pensioenfonds af te betalen. Het is een mooie regeling. Maar voor haar is zelfs dit niet op te brengen. Wat moet zij doen om te overleven?

Bij de handel in chemicaliën, waar ik vergif ga inslaan tegen de oprukkende kakkerlakken, begint de handelaar een discussie. Ik kom uit het land van Dijsselbloem, dus ik zal er het fijne wel van weten, denkt de gifmenger. „We moeten geduld hebben”, zegt hij, terwijl hij de fles gif in een plastic zak zet. „Ik vermoed dat Tsipras zich op een Grexit aan het voorbereiden is. Hij heeft de overeenkomst ondertekend om tijd te winnen, want een Grexit vergt de nodige voorbereidingen.” Misschien heeft de handelaar gelijk. Tsipras handelt momenteel in strijd met de beloften die hij het volk heeft gedaan: niet nog meer bezuinigingen.

Bij de kruidenier haal ik een pak koffie. Hij heeft de beste prijzen van Piraeus. Achter zijn brilletje vandaan zie ik een glimlach van oor tot oor: het is erdóór in het Griekse parlement. „Nu heeft Tsipras de kans om alles aan te pakken”, vindt hij, „de afgelopen dertig jaar is het land leeggeroofd en hadden de verkeerde politici de macht. Het is zijn kans om de wetten die de rijken en parlementsleden beschermen, af te schaffen. Als Tsipras de juiste beslissingen neemt, komt er rust.”

Intussen lopen vluchtelingen 
uit Syrië ontredderd rond op 
het Syndagmaplein in Athene. „We kwamen vandaag aan met 800 tot 1000 mensen in de haven van Piraeus. We hebben geen water, eten of onderkomen”, zegt een van hen. Ze komen Europa binnen via Griekse eilanden. Als de banken de komende week opengaan, zoals beloofd, zullen de vluchtelingen geholpen kunnen worden door fondsen in het buitenland.

serie
Grieks dagboek

Geertje Spiliotopoulou, afkomstig uit Nederland, 
is getrouwd 
met Vassilis en woont in Griekenland. Ze hebben een zoon en een dochter.