Bijna vergat ze de deadline voor het insturen van haar verhaal. Toch won Joke van Nieuw Amerongen-Meeuse uit Breukelen met ”Slangenvenijn” de tweede prijs van de verhalenwedstrijd die het RD met vijf andere partijen uitschreef. Nog een bijkomstigheid: het was de eerste keer dat Joke van Nieuw Amerongen überhaupt een verhaal schreef.
Dat ze als tweede eindigde was een grote verrassing voor haar, vertelde ze vrijdag na afloop van de prijsuitreiking in Gouda. „Ik heb wel eens iets geschreven, maar dat was nooit fictie.”
Je verhaal gaat over een vrouw die werkelijkheid niet meer van waan kan onderscheiden en zich bedreigd voelt door alle mensen en dingen van de wereld. Hoe kwam je op dit idee?
„Ik ben als arts werkzaam in de psychiatrie. Dan maak je natuurlijk veel mee op het vlak van de menselijke geest. Je zou kunnen zeggen dat dit verhaal uit de praktijk is geboren, de inspiratie heeft zich in de loop van de tijd opgestapeld. Ik heb altijd wel de behoefte gehad om ooit nog eens iets te schrijven. Toen ik eind vorig jaar de oproep voor de verhalenwedstrijd las, leek me dat een mooie gelegenheid. Toch ben ik pas dit voorjaar gaan schrijven. Ik denk dat ik er 2 of 3 avonden mee bezig ben geweest. Uiteindelijk was ik nog bijna te laat met het insturen.”
Wat betekent deze prijs voor je?
„De tweede plek heeft me verrast en maakt me ook blij. Dit is zeker een stimulans om verder te gaan met schrijven. Blijkbaar weet ik anderen met mijn verhaal te boeien.”
Kennelijk heb je talent...
„Ik kom uit een talige familie, waarin veel wordt gelezen – mijn vader is ds. C. J. Meeuse. Voor mij was dat een reden om juist een heel andere studierichting te kiezen. Maar kennelijk heb ik toch feeling voor taal. Vroeger schreef ik ook wel gedichten. Ik heb ook altijd geroepen dat ik nog wel eens een boek zou gaan schrijven.”
Dat wordt dan een psychologische roman?
„Ik vind het heel boeiend om me in andere mensen in te leven. Vanuit mijn werk intrigeert het me om verklaringen te zoeken voor persoonlijkheidsstoornissen. En hoe je moet omgaan met mensendie daaraan lijden. Maar ik speel ook viool. Het zou best kunnen dat muziek een thema wordt.”
Ligt de weg naar het schrijversschap open?
„Deze prijs biedt zeker nieuwe mogelijkheden. Misschien is er wel een deur opengegaan. Als arts zal ik veel uren moeten maken om in de psychiatrie te kunnen blijven werken. Nu we een dochtertje hebben, zal dat in de toekomst best lastig zijn om vol te houden. Dus wie weet.”
