Wat is dat, in de Heere te sterven? Dat hebben wij hier zien voorgedragen, als de grote en noodzakelijke eigenschap van diegenen die met een welgegrond vertrouwen en billijke verwachting van gelukzaligheid sterven.

Wij vinden Schriftuurlijke spreekwijzen die tot opening hiervan zeer veel kunnen toebrengen. Het brengt mee: één zijn in Christus, zoals wij die uitdrukking vinden in 2 Korinthe 5:17: „Indien iemand in Christus is, die is een nieuw schepsel.” Dit stelt vast een vereniging met Hem door het geloof, als Christus Zijn armen uitbreidt. En die ziel hij Hem inneemt, die tot Hem vliedt, die zich met Hem verenigt en aan Hem vastkleeft, zoals een ent die op de stam is ingegrift, of als een doodslager zich in de vrijstad pleegt te verschuilen. Dit is de eerste trap en grondslag van de gelukzaligheid. Het brengt met zich mee een nieuwe natuur en een nieuw leven.

De volgende uitdrukking is Galaten 2:20: „Ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij; en hetgeen ik nu in het vlees leef, dat leef ik door het geloof des Zoons Gods, Die mij liefgehad heeft en Zichzelven voor mij overgegeven heeft.” En dit is een stap nader: wanneer een mens door het geloof zijn toevlucht tot Christus genomen heeft, en toeneemt en gebruikmaakt van het recht dat hij op Hem heeft.

James Durham,
predikant te Glasgow

(”De gelukzaligheid van de stervenden in de Heere”, 1735)