Het begin van de jaren negentig is pittig voor de koningin. Er gebeurt veel. In het land en thuis. Groot is de schok als er in 1992 een toestel van El Al in de Amsterdamse Bijlmermeer neerstort. De koningin leeft mee. Het verdriet is zichtbaar op haar gezicht. Een jaar later toont ze zich even betrokken bij het leed van Limburgers die kampen met hoogwater.

Thuis maakt de vorstin zich zorgen over prins Claus. Hij heeft in 1991 opnieuw ernstige klachten van depressiviteit en artsen constateren bij hem de ziekte van Parkinson. Zelf kampt de koningin met een beenbreuk. Op Prinsjesdag staat daarom naast de gouden koets een stevige trap.

Er zijn ook momenten van vreugde. Zo vieren de koningin en haar man in 1991 hun 25-jarig huwelijksjubileum. Een jaar later wordt op sobere manier stilgestaan bij het 12,5-jarig regeringsjubileum. Blij is de vorstin ook als haar oudste zoon in 1993 zijn bul krijgt.

Veel discussie levert het staatsbezoek aan Japan op. Er zit een nieuwe generatie op de troon in dat land, maar de daden van de Japanners tijdens de Tweede Wereldoorlog liggen veel Nederlanders nog vers in het geheugen.

Het staatsbezoek van de Israëlische president Herzog krijgt in 1993 royaal aandacht in de media. President en koningin bezoeken Kamp Westerbork in Drenthe.

Regelmatig steekt de vorstin de grens over om Nederland te promoten en banden aan te halen. Zo reist ze naar landen als Frankrijk, het verenigde Duitsland, Nieuw-Zeeland en Zwitserland.

Kort na de val van de Muur in 1989 is het voor Nederland aantrekkelijk om Oost-Europeanen te ontvangen. Zo verwelkomt de koningin president Havel van Tsjecho-Slowakije en oud-Sovjetleider Gorbatsjov.