Wat zich ruim anderhalf jaar geleden in kamer 309 van het eenvoudige Hotel Tac in de chique wijk Miraflores precies heeft afgespeeld, is nog altijd niet duidelijk. Misschien dat Joran van der Sloot daar vrijdag, als in de Luriganchogevangenis in Lima om 10.00 uur plaatselijke tijd (16.00 Nederlandse tijd) de zaak tegen hem begint, klaarheid in zal brengen. Maar dat hij Stephany Flores, dochter van de steenrijke zakenman en ex-autocoureur Ricardo Flores, heeft vermoord, staat voor iedereen in Peru vast.

Keiharde bewijzen zijn er immers genoeg: op beelden van bewakingscamera’s van Hotel Tac is te zien hoe de twee samen kamer 309 binnengingen en Van der Sloot drie uur later alleen naar buiten kwam. Op zijn kleding werden enkele dagen later, na zijn arrestatie in buurland Chili, bloedsporen van Stephany gevonden. Ook trof men een deel van het geld aan dat hij zou hebben meegenomen, terwijl op de creditcards van het slachtoffer, die in de buurt van het hotel werden gevonden, zijn vinger­afdrukken zaten. En in de hotelkamer vond de politie zijn schoenafdrukken in het bloed van Stephany.

Kort na zijn aanhouding bekende Van der Sloot tegenover de Peruaanse politie Stephany te hebben vermoord. Als motief gaf hij op dat ze in zijn laptop had gekeken en daarin informatie en foto’s had gevonden omtrent de verdwijning van de Amerikaanse tiener Natalee Holloway op Aruba, precies vijf jaar eerder, op 30 mei 2005. Stephany zou hem hiermee hebben geconfronteerd en een klap hebben gegeven, waarna hij haar om het leven zou hebben gebracht. Later trok hij die bekentenis in omdat hij onder druk zou zijn gezet.

Op basis van al deze bewijzen is ook de advocaat van de familie Flores, Edwar Alvarez, ervan overtuigd dat Van der Sloot de dader is. Maar tegelijkertijd meent hij dat deze liegt over het motief. „Het is onzin dat Stephany in zijn computer zou hebben gekeken. Dat is ook tijdens later onderzoek van de computer vast komen te staan; op het moment dat ze dit zou hebben gedaan, stond de laptop niet aan.”

Alvarez meent dan ook dat er sprake is van een berekende roofmoord. „Joran zat financieel volledig aan de grond. Dat blijkt uit chatsessies kort voor de moord met twee vrienden in Nederland die door de Nederlandse en de Peruaanse justitie boven water zijn gehaald. Daarin vraagt Joran een van hen 40 euro te sturen omdat hij nog een rekening moest betalen in het hotel voor een verblijf van vijf nachten. Hij was bang dat hij er ieder moment uit zou worden gezet. De vriend weigerde en toen deze met een andere vriend chatte, spraken beiden hun verontrusting uit dat er misschien iets ergs stond te gebeuren. Letterlijk werd gezegd: „Maar denk je dat zaken nog erger zullen worden?” Waaruit je zou kunnen opmaken dat Joran misschien iets zou herhalen wat hij al eerder had gedaan. Vanuit ons gezichtspunt kan dat laatste betrekking hebben op de verdwijning van Natalee Holloway op Aruba. Enige tijd later, in een andere chatsessie, zie je dat Van der Sloot zijn vrienden vertelt dat hij zo wanhopig is dat hij op het punt staat de prostitutie in te gaan. Dus dat hij alles zou doen om aan geld te komen.”

Volgens Fiona Castilla, een oud-studiegenote van Stephany Flores, was het slachtoffer een rustige jonge vrouw. „Ze ging niet vaak het uitgaansleven in. Het stoorde haar altijd dat mensen niet in haar als persoon geïnteresseerd waren, maar omdat ze de dochter was van een zeer bekende Peruaan. Daarom kwam ze niet graag op druk bezochte plaatsen. Om de anonimiteit ging ze liever naar het casino.”

Ongeveer een week voor de moord ontmoetten Fiona en Stephany in het Atlantic Casino in Lima Van der Sloot voor het eerst. „Het was een heel vluchtige ontmoeting. Maar Stephany was gelijk van hem gecharmeerd. Hij was vriendelijk en maakte ons aan het lachen. Bovendien was hij een buitenlander die niet wist wie zij was. Daardoor had ze het gevoel dat hij echt in haar geïnteresseerd was, niet in de dochter van Ricardo Flores.”

Fiona kan zich daarom goed voorstellen dat Stephany op 30 mei, toen ze Joran in hetzelfde casino opnieuw tegen het lijf liep, met hem is meegegaan naar zijn hotel. „Ik denk alleen dat ze zich heeft vergist en Joran doelbewust uit was op haar geld. Volgens ooggetuigen heeft hij gezien dat ze die avond 28.000 solar (circa 8000 euro, AS) had gewonnen. Die vergissing heeft haar het leven gekost.”

In die wetenschap stoort het de familie dat het openbaar ministerie Van der Sloot heeft aangeklaagd voor ‘slechts’ doodslag. Advocaat Alvarez: „Daar kan hij 25 tot 30 jaar gevangenisstraf voor krijgen. Ik heb zelfs begrepen dat de aanklager achter de schermen heeft geprobeerd de volledige medewerking van Van der Sloot te krijgen, dan zou hij slechts achttien jaar krijgen. Dat is belachelijk. In mijn ogen is er sprake van beroving en moord met voorbedachten rade. Daar staat levenslang op. Maar wat de uitkomst ook zal zijn, het brengt de familie geen bevrediging. Want Stephany krijgt ze er niet mee terug.”

Als het tot een veroordeling komt, zal Van der Sloot zijn komende jaren slijten in de Castro Castrogevangenis, de zwaarst beveiligde penitentiaire instelling in Peru op 500 meter afstand van de plaats waar vrijdag het proces begon. Hij verblijft hier al sinds zijn arrestatie begin juni 2010. Of hij zijn straf in de toekomst in Nederland mag uitzitten, is nog onduidelijk. Minister Rosenthal (Buitenlandse Zaken) tekende weliswaar een jaar geleden een verdrag met zijn toenmalige Peruaanse collega Garcia Belaunde die het mogelijk maakt gevangenen vanuit Peru naar Nederland over te brengen, maar dit moet nog door beide parlementen worden geratificeerd. Bovendien is het uiteindelijk justitie die moet beslissen of ze Van der Sloot daadwerkelijk wil laten gaan. Gezien de gevoeligheid van deze trieste zaak in Peru valt dat te betwijfelen.