Dat stelt sociologe Anne Roeters in haar proefschrift waarop ze vandaag promoveert aan de Universiteit Utrecht. Ze onderzocht op welke manier betaald werk invloed heeft op het gezinsleven, met name op de tijd die samen met de kinderen wordt doorgebracht. Daarvoor verzamelde zij via TNS-NIPO data van meer dan duizend huishoudens met kinderen.

Met de kwantiteit van gezinstijd zit het volgens haar bevindingen goed. „In een tijd waarin werk vaak als schadelijk wordt gezien voor de kinderen is het belangrijk te erkennen dat werkende ouders hun best doen het gezinsleven te beschermen. En daarin slagen zij goed.”

De kwaliteit echter van de tijd die ouders met hun kinderen doorbrengen wordt sterk beïnvloed door het werk van ouders. Ouders zijn er tijdens gezamenlijke activiteiten minder bij betrokken als een baan meer tijd en energie vraagt.

Als voorbeeld geeft Roeters een vader die met zijn kind op de bank naar de televisie kijkt. Wanneer de vader ondertussen in de weer is met zijn laptop om nog wat werk te verzetten, tast dit de kwaliteit van het gezinsleven aan.

Het kind wordt in het geval van de tv-sessie op de bank dus voor de gek gehouden.

„Inderdaad. Een vader die tijdens een activiteit wordt afgeleid door zijn werk, kan in de valkuil trappen dat hij met zijn gedachten ergens anders is op het moment dat een kind zijn aandacht juist nodig heeft.”

Sommigen nemen op vakantie hun smartphone of laptop mee. Hoe zit het in vakanties met de verhouding tussen kwantiteit en kwaliteit?

„Op vakantie hebben ouders in elk geval meer tijd voor de kinderen dan in een normale werkweek. Dat komt ook door de fysieke afstand tot het werk dat ze normaal doen. E-mail lezen in de vakantie kan ertoe leiden dat gedachten van ouders ook op vakantie over het werk gaan.”

De overheid predikt dat werkgevers flexibel moeten zijn, zodat werknemers privé en werk kunnen combineren. Welke gevolgen heeft flexibiliteit voor de relatie ouder-kind?

„Flexibiliteit doet de grens tussen werk en privé vervagen. Dat gaat ten koste van de verhouding tussen ouder en kind. Flexibiliteit kan leiden tot zogeheten besmette tijd. Dat is tijd die weliswaar met het kind wordt doorgebracht, maar waarbij de ouder slechts half aandacht heeft voor het kind.”

Wat moet er volgens u veranderen om goede ouder-kindrelaties te stimuleren?

„Ouders en de overheid moeten zich bewust worden van het belang van de kwaliteit van gezinstijd. Alleen maar veel tijd met je gezin doorbrengen is niet genoeg. Het gaat er ook om je volle aandacht erbij te hebben, zonder afgeleid te worden door de mobiele telefoon, laptop of door stress. Halve aandacht voor het kind doet de relatie tekort.”