Dat verwacht onderzoeker Eijlders, gepensioneerd topman van het Centrum indicatiestelling zorg (CIZ), die in opdracht van het CIZ en de Universiteit Utrecht verschillende systemen voor ouderenzorg in Europa onderzocht.

In Scandinavische landen regelt de overheid bijna alles. Gemeenteambtenaren bepalen wie welke zorg krijgt. In tegenstelling tot Nederland ziet Zweden zelfs mantelzorg als ongewenst. Mantelzorg komt immers meestal op de schouders van vrouwen terecht, en die worden in Zweden geacht te werken, liefst vijf dagen in de week. „De overheid is in Zweden ook veel strenger dan bij ons. Mensen gaan er nu al met 67 jaar met pensioen. Werklozen worden met bussen opgehaald om aan het werk te gaan”, aldus Eijlders.

De onderzoeker denkt dat het Nederlandse ouderensysteem, dat in de buurt van het Zweedse model zit, opschuift in de richting van het Duitse systeem. „Met minder bureaucratie, en meer eigen verantwoordelijkheid van ouderen. Dat betekent dat ze minder hulp, betaald door de overheid, kunnen verwachten. Ze krijgen een bedrag voor basiszorg uitgekeerd, afhankelijk van hun zorgbehoefte. Voor extra’s moeten ze zelf zorgen, via eigen middelen of anders via familie, vrienden of vrijwilligers.”

De hulp die de overheid nog wel biedt, dient volgens hem minder bureaucratisch te zijn.