In de keuken van het Veluwse stel –Frank en Jeanine willen vanwege hun privacy anoniem blijven– kijkt Gideon vrij en vrolijk om zich heen. Zijn grote broer Mark en de hond krijgen een lieve glimlach.

Jeanine beleeft de dagen als in een roes. „Het is zo ontzettend snel gegaan. Normaal gesproken had de adoptie van Gideon nog wel ruim twee jaar kunnen duren. Door de aardbeving is alles in een stroomversnelling geraakt.”

Het Veluwse echtpaar wist sinds oktober 2008 dat het na de gebruikelijke adoptieprocedure Gideon zou mogen verwelkomen. Dat het laatste traject zo snel zou gaan, had niemand durven vermoeden. „We hebben in allerijl een kamertje klaargemaakt”, zegt Jeanine. „Over het juiste behang of tapijt maakt zo’n kindje zich nu nog niet druk. Een paar armen van liefde om Gideon heen, daar gaat het om.”

Frank, Jeanine en hun zoon Mark verwelkomden hun zoontje en broertje donderdagmiddag op de Vliegbasis Eindhoven. De eerste ontmoeting met hem was onvergetelijk. „Hij grijnsde naar ons met zo’n ontwapenende glimlach.”

Het nieuws van de aardbeving bereikte Jeanine vorige week dinsdagmorgen vroeg. „Toen ik het journaal keek, schrok ik geweldig. Gelukkig hoorden we al snel dat de kinderen in het opvanghuis van God’s littlest Angels (GLA) in Port-au-Prince de ramp hadden overleefd.”

Hoewel ze dolblij zijn met de versnelde komst van Gideon, vinden Frank en Jeanine het jammer dat ze hem niet zelf in Haïti hebben kunnen ophalen. „Bij een normale adoptieprocedure waren we beslist naar Haïti gegaan om het land te zien, te proeven en te ruiken.”

Niet alleen voor de ouders is een nieuwe tijd aangebroken. Ook hun zoontje Mark krijgt veel indrukken te verwerken. „Gisteren vertelde hij tegen me dat hij Gideon een kusje had gegeven. Hij wreef voortdurend langs zijn mond. Ik vroeg hem waarom hij dat deed. „Omdat ik denk dat Gideons zwarte gezicht afgeeft”, antwoordde hij me. Heerlijk, die kinderlijke openheid.”