Het begon allemaal met een interruptiedebatje over de AOW. GL-leider Halsema is het hierover roerend oneens met SP-aanvoerder Kant. De SP knokt voor „het recht om met je 65e te stoppen met werken.” GroenLinks vindt dat maar een ouderwets standpunt. Werken is gezond, bevordert de economische zelfstandigheid, en is dus ook goed voor mensen boven de 65 jaar. Loslaten dus, die arbitraire leeftijdsgrens.

Halsema wil iedereen die veertig jaar heeft gewerkt, recht op aow geven. Voor de één is dat op zijn drieënzestigste, voor de ander op zijn zeventigste. „Zo regelen wij tevens dat jonge vrouwen economisch zelfstandig worden.” Want wie niet werkt, krijgt van Halsema geen AOW.

En zo kwamen de twee dames te spreken over emancipatie. In „dat doorgeslagen denken over economische zelfstandigheid”, ziet de SP niets. „Mensen mogen er samen voor kiezen op hun eigen wijze arbeid en zorg te delen”, vindt Kant. „Dan is een van de partners misschien economisch afhankelijk van de ander. Is dat erg? Volgens mij heet dat samenleven.”

En om het even persoonlijk te maken: „De fractieleider van de SP heeft een man die economisch afhankelijk van haar is. Erg, hé?”

Halsema kon er met haar petje niet bij. Zóveel starheid over emancipatie en het kostwinnersmodel.

Kamerlid Verdonk trok haar eigen conclusie: „Ik begrijp dat het gezin nu ook voor de SP de hoeksteen van de samenleving is. Dat schept kansen voor volgende coalities.”