In een Moskous stadion vindt zaterdag de finale van het Eurosongfestival plaats. Dit fenomeen, dat in de jaren vijftig begon als een tamelijk brave landenwedstrijd tussen popzangers uit Europa, is in de loop der tijd uitgegroeid tot een pervers spektakel, dat ook op homoseksuelen de nodige aantrekkingskracht uitoefent.

Geen evenement dus om in deze krant aandacht aan te besteden, ware het niet dat het festival deze week een politieke lading kreeg – niet in de laatste plaats vanwege het optreden van een van de Nederlandse deel­nemers aan het festival.

De zanger Gordon, die met het trio De Toppers deelnam aan het festival, sprak begin deze week de vrees uit dat de homodemonstratie van zaterdag –waarvoor geen vergunning is afgegeven– uit de hand zou kunnen lopen en eindigen in geweld. In 2006 en 2007 gebeurde dat namelijk ook, toen antihomoactivisten erop los sloegen en de Moskouse politie zich afzijdig hield.

Mocht het zaterdag weer zover komen, zo vervolgde de Amsterdamse zanger, dan zouden De Toppers de finale –indien zij die zouden bereiken– boycotten. Zou het trio de eindronde niet halen, dan zou Gordon in de Gay Pride meelopen, die gelijktijdig plaatsheeft met het songfestival. Sinds vrijdagavond weten we dat noch het een noch het ander het geval zal zijn. Niet alleen bereikten De Toppers de finale niet, ook zou Gordon alsnog niet meelopen in de mars, omdat zijn veiligheid niet kon worden gegarandeerd. Gordon wist zich overigens al snel gesteund door onderwijsminister Plasterk. En niet alleen door hem. „Heel Nederland staat achter je”, beweerde de bewindsman dinsdag.

De grote vraag is in hoeverre de Moskouse autoriteiten onder de indruk zijn van de internationale kritiek op hun homobeleid. Met veel buitenlandse camera’s binnen de muren zal het stadsbestuur weinig zin hebben in rellen. Aan de andere kant heeft de burgemeester van Moskou, Joeri Loezjkov –die homoparades in het verleden eens kwalificeerde als „satanisch”–, duidelijk gemaakt dat de mars van zaterdag niet zal worden getolereerd. „Moskou heeft nooit gayparades gehad en zal ze ook nooit krijgen. Niet alleen vernietigen ze de moraal binnen onze samenleving, maar ze lokken ook welbewust wanorde uit, die het leven van de Moskovieten en bezoekers bedreigt.”

Steun krijgt Moskou van de Russische bevolking, die niets van homoseksuele praktijken moet hebben. „Van de Russen is 80 procent orthodox”, zegt Nikolai Dovydenko op een Britse homowebsite. „Wij zijn niet van plan ons te laten vernederen.” De leider van een orthodoxe jeugd­beweging hoopt dat de autoriteiten de „satanische bijeenkomst” niet zullen toestaan. „We willen niet dat Moskou Sodom wordt. Het is een belediging voor de Russische samenleving.” Geweld wil Dovydenko niet gebruiken. „We willen niemand fysiek pijn doen. Maar we laten ons niet kwetsen in onze gevoelens.”

Minder terughoudend is Alexei Samsonov tegenover het pers­bureau Reuters. „We zullen hen zeker genezen. We zullen hen naar het ziekenhuis helpen, zodat ze kunnen worden behandeld door de artsen. Het zijn zieke mensen”, aldus de antihomoactivist. „De autoriteiten kunnen niet toestaan dat deze schande plaats vindt. Geen Gay Pride in Moskou”, vervolgt Samsonov, die eraan toevoegt dat hij en zijn vrienden zaterdag de straat opgaan om hun standpunt duidelijk te maken.

De pro-homoactivisten zijn echter vastbesloten de betoging door te laten gaan, hoewel ze rekening houden met geweld. Tot 1993 was homoseksualiteit in Rusland strafbaar. Twee jaar na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie, werd dit ongedaan gemaakt.