„Waarom groeit dat plantje? Waarom?” De orthodoxe rabbijn Jacobs –grijzende baard, keppeltje– verheft zijn stem, terwijl hij naar de welig tierende potplant in de kamer wijst. „Dacht u dat het door water komt, door zonlicht of Pokon misschien?” Dan geeft hij zelf het antwoord maar. „Dat plantje groeit omdat het een Godswonder is!”Probleem is nu nog dat het Godswonder niet voor iedereen direct zichtbaar is, legt de rabbijn uit. Maar dát zal veranderen. „Zodra de Masjiach komt. Dan zullen we overal Gods hand zien. Dan zal de aarde vol zijn van Gods aanwezigheid. En dus gaan we dan geen ruzie meer maken over futiliteiten. Niet over Gaza, niet over Oost-Jeruzalem.”

Jacobs heeft zojuist het Kieskompas ingevuld, onder andere met vragen over de oorlog in Gaza. Want nog is de vrede voor Jeruzalem uitstaande. De orthodoxe opperrabbijn realiseert zich dat als geen ander. Pogingen om vrede te bewerkstelligen juicht hij, ook vóór de komst van de Messias, toe. „Toon dat je vrede wilt hebben. Maar tegelijk geldt: staar je er niet blind op en zorg dat je leger in stand blijft.”

Die uitspraak tekent Jacobs; een man van goede wil en tegelijk overtuigd van de uitverkoren positie van het Joodse volk. Met die houding vult hij resoluut het Kieskompas in. De komst van een Palestijnse staat? „Als dat vrede brengt, denk ik dat het goed is. Maar die hoeft niet per se op grond te komen die aan ons is toegezegd.” Focussen op het vredesproces of op militaire slagkracht? „Ik zie niet in waarom je tussen die twee zou moeten kiezen. Maar als het onverhoopt zou moeten, kies ik voor militaire slagkracht.”

Israël is het door God gegeven land. Dát is het vertrekpunt voor Jacobs. „Ik baseer me op de Thora. Daar lees ik dat God dat stukje land aan de Joden heeft gegeven. Punt. En daarom gaan we niet naar Uganda. Mijn ouders, grootouders, overgrootouders hebben altijd gebeden in de richting van Israël. Al eeuwen klinkt ons gebed: Laat ons terugkeren naar Sion.”

Terwijl hij het Kieskompas invult, schildert de rabbijn steeds weer Bijbelse taferelen die uitstijgen boven moeite en verdriet. En steeds weer zorgt het Kieskompas voor een schril contrast door een stelling uit de weerbarstige politiek te lanceren.

„Kinderbijslag moet worden gereduceerd”, legt de computer aan Jacobs voor. Resoluut schudt die het hoofd. „Helemáál niet mee eens. Israël heeft juist kinderen nodig. De jeugd is onze toekomst. Kijk naar Nederland: door de nadruk op geboortebeperking zitten we nu met het gezeur over vergrijzing.”

Uiteindelijk komt de uitslag. De positie van Jacobs in het Israëlische politieke landschap valt nagenoeg samen met die van de religieuze partij Shas, die niet vies is van stevige standpunten.

„Een duif ben ik kennelijk niet”, constateert de rabbijn, „hoewel ik vrede voor eenieder wens.”

Hardop peinzend: „Als ik in Israël zou wonen, zou ik denk ik inderdaad op Shas gestemd hebben. Maar ik zou dat niet van de daken schreeuwen. Ik ben rabbijn. Politiek komt nauwelijks in mijn agenda voor, niet in daad en niet in geest.”

---

Naam
Binyomin Jacobs
Leeftijd
59 jaar
Woonplaats
Amersfoort
Beroep
Opperrabbijn
Zou stemmen op
Shas
Uitkomst Kieskompas
Shas