De laatste bewoonster, Paulina le Fèvre de Montigny - Bisdom van Vliet (1840-1923), bepaalde in haar testament dat het huis en de wijze waarop zij het had bewoond, bewaard moesten blijven. Klaarblijkelijk had zij de behoefte om het huis met zijn inrichting en talloze familieportretten voor het nageslacht te bewaren zodat de naam van haar familie zou blijven voortleven. Zij liet ook de middelen na om het huis in stand te houden.De geschiedenis van de familie Bisdom begint omstreeks 1550 met Jan Bisdom uit Crimpe (Krimpen aan de IJssel). De familie is van niet-adellijke geboorte, maar verkreeg de toevoeging van Vliet in 1755 door aankoop van de restanten van het slot te Vliet. Deze toevoeging is aan het eigendom, niet aan de geboorte gerelateerd.

Het geslacht Bisdom van Vliet was een welvarende regentenfamilie waarvan verschillende leden invloedrijke functies vervulden zowel in de locale politiek als in de V.O.C. De familie had bezittingen in Noord- en Zuid-Holland, waaronder polders en heerlijkheden met de bijbehorende rechten (visrecht, molenrecht, tiendrecht). Naast handelaren telde het geslacht ook notabelen. Adriaan Bisdom (1664-1728), die zich als eerste in Haastrecht vestigde, was bijvoorbeeld notaris. Hij was het die in 1694 de enorme rode beuk plantte die nog steeds achter het huis staat.

Verschillende leden van de familie hadden belangrijke bestuursfuncties in Haastrecht en de directe omgeving. Een van de zonen van Adriaan, Theodorus, was dijkgraaf van de Krimpenerwaard en burgemeester van Haastrecht. Verschillende telgen van het geslacht zouden zijn voorbeeld volgen. Vanwege hun bezit, de openbare functies en de rechten was de familie Bisdom van Vliet zeer invloedrijk. Zij speelde niet alleen een grote rol in het openbaar en kerkelijk bestuur, maar bepaalde ook het leven van talloze gezinnen in Haastrecht en omgeving doordat de kostwinners als pachter of werknemer van haar afhankelijk waren.

Het museum

De inrichting van het museum Bisdom van Vliet is volledig afkomstig uit het bezit van de familie Bisdom van Vliet zodat duidelijk wordt welke kunst- en gebruiksvoorwerpen iemand van stand zo al om zich heen kon hebben. De meubels in allerlei neostijlen - ook wel ’genres’ genoemd - waren destijds modern, maar Paulina had ook veel antiek om zich heen. De wijze waarop de voorwerpen zijn neergezet en opgehangen zijn niet veranderd sinds de bewoning. Paulina legde zich toe op het decoreren van de wanden met borden van Chinees porselein die zij in patronen ophing (bijvoorbeeld van een ster of een waaier), zoals in de late negentiende eeuw modieus was.

De overtuin

Aan de overkant van de drukke provinciale weg is de ’overtuin’ te vinden. De prachtig aangelegde wandeltuin is toegankelijk via een sierlijk smeedijzeren hek. Naast twee achttiende-eeuwse tuinbeelden van de beeldhouwer Jan van Logteren bevindt zich hier ook het grafmonument van de heer en mevrouw le Fèvre de Montigny - Bisdom van Vliet en van Paulina’s hond Nora.