Dat stelde de directeur van de hulporganisatie Woord en Daad, ir. J. Lock, woensdagavond tijdens een jubileumbijeenkomst in Meerkerk ter gelegenheid van het negentigjarig bestaan van de SGP eind deze maand. De bijeenkomst van woensdag was belegd door het wetenschappelijk instituut van de SGP, de Guido de Brès-Stichting, en had als doel om tien jaar vooruit te kijken.

Volgens Lock zijn de standpunten over vrouwen in de SGP-achterban „vanuit internationaal perspectief niet werkbaar en soms zelfs irrelevant.” In een toelichting zei de directeur dat hij zijn opmerkingen maakte vanuit de achtergrond dat er in de derde wereld veel eenoudergezinnen zijn. De vrouwen moeten daar niet alleen zorgen voor de kinderen, maar ook voor het inkomen.

Volgens Lock is het verstandig om in ontwikkelingslanden te denken vanuit het perspectief van gezinnen als eenheid. „Daarin heeft een man ook een plaats en verantwoordelijkheid. En vanwege de armoedeproblematiek ligt het in ontwikkelingslanden voor de hand dat niet alleen mannen, maar ook vrouwen en in sommige gevallen ook kinderen werken.”

Lock, zelf SGP-fractievoorzitter in de gemeente Giessenlanden, stelde dat de SGP de eerste zestig jaar van haar bestaan niet veel aandacht had voor ontwikkelingssamenwerking. Dat is veranderd onder invloed van oud-SGP-fractievoorzitter Van Rossum en dr. Chr. Fahner. „Zij waren betrokken bij de zending van de Gereformeerde Gemeenten en kregen ook zo belangstelling voor hulpverlening.” De Woord en Daad-directeur roemde de visie in de eerste SGP-nota’s. „Daarin is aandacht voor eigen verantwoordelijkheid van mensen, voor eigen cultuur en eigen religie. Die grondtonen zijn ook nu nog van wezenlijke betekenis.”

Voor de toekomst is het volgens Lock van grote betekenis om te blijven denken vanuit het perspectief van de armen: „We moeten naar de armen toe. Uit een evaluatie van de Nederlandse hulp aan Afrika bleek onlangs dat Nederlandse beleidsmakers vooral contact hebben met beleidsmakers aldaar.”

Dr. R. Seldenrijk, directeur van de Nederlandse Patiënten Vereniging, stelde tijdens de jubileumbijeenkomst onder andere dat de discussie over euthanasie in de komende jaren zal doorgaan. „Het gaat dan om psychiatrische patiënten, mensen met de ziekte van Alzheimer en over mensen die levensmoe zijn. Ik zeg met enige overdrijving: Het komt er nog van dat bewezen moet worden dat elke moord moord is en niet de wens van het slachtoffer.” Hij riep de ruim 130 aanwezigen op tot een getuigend leven: „We weten ons in de samenleving niet meer afhankelijk van God. Een christendom dat niet werft, sterft. En waar dat gebeurt, gaat de cultuur ten onder.”