Binnenland
„Gezellig, met die gordijnen open”

Een steeds groter deel van de 16 miljoen Nederlanders is allochtoon. Een serie over de top-15. Dit keer nummer 2: Duitsers (399.000).

W. G. Hulsman
HELLEVOETSLUIS - De Duitsers Georg en Christina Maxein en hun kinderen met Duits brood: „Duitsers bakken veel meer zelf. Hier was het heel moeilijk om aan alle ingrediënten voor het bakken van brood te komen.” - Foto RD, Sjaak Verboom
HELLEVOETSLUIS - De Duitsers Georg en Christina Maxein en hun kinderen met Duits brood: „Duitsers bakken veel meer zelf. Hier was het heel moeilijk om aan alle ingrediënten voor het bakken van brood te komen.” - Foto RD, Sjaak Verboom

Naam: (32) en Christina Maxein (31).

Geboren in: Neuwied, Rijnland-Palts, Duitsland.

Huidige woonplaats: Hellevoetsluis.

Burgerlijke staat: gehuwd. „We hebben twee kinderen. Jonas van 3 en Marieke van 1.”

Beroep: procesengineer bij Lucite International in Rozenburg -een producent van acrylglas- en huisvrouw.

In Nederland sinds: 2000.

Waarom in Nederland: Georg: „Ik werkte bij Lucite in Engeland. Door een reorganisatie veranderde daar veel. Ik heb toen naar deze baan gesolliciteerd. Er speelde ook mee dat het vanuit Engeland erg moeilijk was om naar Duitsland te gaan. We moesten altijd de Noordzee over. Dat is een hele reis. Hiervandaan kunnen we zo naar onze ouders rijden. We hoeven niet meer met de boot mee. Dat was bovendien niet goedkoop.”

Het meest moeten wennen aan: „De taal”, klinkt het in koor. Christina: „De eerste weken dacht ik: Dat Nederlands leer je nooit. Maar ik was zwanger en heb daar toen veel in het Nederlands over gelezen. Ik wilde de verloskundige bij de bevalling goed kunnen begrijpen. Daardoor leerde ik veel Nederlands. Overigens vinden wij het prachtig dat onze Marieke hier in dit huis is geboren. Het is ondenkbaar dat dat in Duitsland zou zijn gebeurd. Artsen willen dat niet. Voor de kleinste dingen ga je al naar een gynaecoloog. Het kennisniveau van verloskundigen is hier ook erg hoog. De geboorte verliep perfect. Het is veel prettiger thuis te bevallen dan in een kil ziekenhuis.”

Het beste van Duitsland: Christina: „De huizen zijn daar veel groter. In Duitsland bouw je je eigen huis. Onze beide ouders wonen in een groot vrijstaand huis. Ik heb thuis nooit buren gehad. Verder is Duitsland een stuk goedkoper dan Nederland. Nederlandse kaas en tomaten zijn in Duitsland goedkoper dan hier. Behalve als je hier naar de markt gaat.”

Het grootste probleem in Duitsland: Georg: „Duitsland is conservatief. Hier hoor je sinds Fortuyn wat meer openlijke kritiek op buitenlanders, maar dat onderwerp ligt voor veel Duitsers nog veel moeilijker dan voor Hollanders.”

Christina: „Duitsers zijn gesloten. ’s Avonds doen ze de gordijnen dicht. Ik vind het mooi dat Nederlanders alles openlaten. Geen rolluiken en gordijnen. Het is gezelliger, vooral ’s winters. Zeker Duitse dorpen zijn ’s avonds erg donker.”

De vreemdste gewoonte van Nederlanders: „Om zes uur eten”, vliegt er bij Christina direct uit. „Ik ga daarom op dat tijdstip graag boodschappen doen. Overigens kan ik hier in de winkel lang niet alles krijgen. Duitsers bakken veel meer zelf: Taart, brood. Maar hier was het heel moeilijk om aan alle ingrediënten voor het bakken van brood te komen.”

Georg: „Wat ik bizar vind, is al dat vuurwerk met Oud en Nieuw. Het is allemaal extra veel en extra lang. En verder hebben Nederlanders bepaalde ideeën over Duitsers die niet kloppen. Ze vinden soms dat Duitsers gek zijn op hun auto, maar onze buren staan ook elke zaterdag hun auto te wassen.”

Het lekkerste Nederlandse gerecht: „Pannenkoeken.”

Het mooiste stukje Nederland: „Zeeland. Georg kwam daar als kleine jongen al. Ieder jaar vier weken, met al zijn neefjes. Ik vind Maastricht ook erg gezellig. Die stad heeft iets extra’s”, zegt Christina.

Het grootste verschil tussen Duitsland en Nederland: Georg: „Het landschap. Ga je naar Noord-Duitsland, dan scheelt dat niet zoveel met Nederland en Friesland, maar Zuid-Duitsland is heel anders.”

Christina: „Wat mij hier ook opviel, is de vriendelijkheid van de mensen van de burgerlijke stand en de vreemdelingendienst. Ze zijn hier nog echt heel aardig en behulpzaam.”

Ooit terug naar Duitsland: Georg: „Ja, alleen, we weten nog niet wanneer. We vragen ons vaak af wanneer we de stap het beste kunnen maken. Voor de kinderen, maar ook in verband met mijn carrière. Probleem is dat in onze geboorteomgeving niet veel werk is te vinden dat aansluit bij mijn kennis. Daarvoor moet je verder naar het zuiden en dan is het soms nog verder rijden naar Neuwied dan hiervandaan. Voor de kinderen vinden we het erg belangrijk dat ze het contact met hun wortels niet kwijtraken. Daarom gaan we ook regelmatig naar opa en oma. Het is nu dik 3,5 uur rijden.”

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer