CDA-kamerlid Gerda Verburg (48) hoeft niet lang na te denken over de betekenis van religie in haar leven en over de taak van christenen anno 2005. Thuis kreeg ze het christelijk geloof met de paplepel ingegoten en nu ze politica is, heeft ze daar nog dagelijks profijt van. „Ik ben opgegroeid in een synodaal-gereformeerd gezin. Mijn ouders hebben me meegegeven dat God een God van liefde is. Ik mag de talenten die ik heb gekregen, gebruiken om mezelf te ontplooien. Maar ik ben er ook ten dienste van mijn naaste, de schepping en de samenleving.”

Ziet u de Heere Jezus ook als redder?
„Ik zie Hem wel als Iemand Die voor mijn zonden is gestorven. Hij liet door het geven van Zijn leven zien waar liefde toe leidt. Ik zie Jezus als pleitbezorger bij de Vader. Het is niet zo dat ik het gevoel heb dat mijn plekje in de hemel daarmee verzekerd is en dat het nu niet uitmaakt wat ik doe.”

Wat bedoelt u daar precies mee?
„Sommige christenen denken dat als hun ziel is gered door Jezus, dat voldoende is. Dat geloof ik niet. Jezus is aan het kruis gestorven voor mijn zonden, maar tegelijkertijd inspireert Hij mij en roept Hij mij op om het mijne te doen om een betere wereld te bereiken. Het gaat om bidden én werken.

Tussen mijn 16e en mijn 22e kwam op mij, evenals op andere jongvolwassenen, de vraag af of ik het geloof ook persoonlijk wilde overnemen. Dat leidt tot het wel of niet doen van belijdenis. Ik heb die stap gezet. Het geloof is een verrijking voor mijn leven. Als ik niet zou geloven, weet ik niet waar ik mijn inspiratie vandaan zou moeten halen. Dan zou moedeloosheid mij bevangen. Dan blijft er niet veel meer over dan het adagium: Laat ons eten, drinken en vrolijk zijn, want morgen sterven we.

Ik probeer in mijn hele leven uitdrukking te geven aan mijn overtuiging. Eerst door mijn werk bij de christelijke plattelandsjongeren, daarna bij het CNV en nu als CDA-kamerlid.”

Hoe ziet u het leven na dit leven?
„Ik maak me er zelden een voorstelling van hoe de hemel eruitziet. Ik heb wel een vast geloof in een leven na dit leven. Ook zal er een moment komen waarop ik rekenschap zal moeten geven van wat ik gedaan heb met mijn leven en met mijn talenten.”

Verburg vindt dat christenen vandaag de dag duidelijker voor hun overtuiging mogen uitkomen en ook meer blijheid mogen uitstralen. „We zijn te veel met onszelf en met onze instituties bezig. Ik vind dat christenen hun inspiratie mogen tonen aan de buitenwereld. Mensen laten zien dat je dingen doet die anderen niet doen. Dan krijg je vragen en dan kun je iets vertellen van je inspiratie. Ik ben blij dat er in de politiek en in de samenleving weer meer belangstelling komt voor de betekenis van religie. Je hoeft je religieuze overtuiging niet onder stoelen of banken te steken.”

Hoe toont u uw christelijke inspiratie aan de buitenwereld?
„Allereerst natuurlijk door mijn werk, maar ik ben ook een zeer betrokken kerklid. Mijn partner en ik zijn lid van een PKN-gemeente in Woerden. Als we zondag thuis zijn, gaan we naar de kerk. Een zondag thuis en dan niet naar de kerk is maar een halve zondag. Het is goed om samen met andere gemeenteleden te bidden en het is heerlijk om te zingen. Gelukkig kan ik soms ook iets voor andere mensen betekenen. Na de kerkdienst spreek ik veel mensen en dan kom ik zorgen van mensen te weten. Anderen hebben vragen. Verder kan ik door mijn werk als kamerlid veel mensen op een praktische manier helpen.”

Hoe kijkt u aan tegen de kerkelijke verdeeldheid?
„Ik zoek naar wat ons bindt en niet naar wat ons scheidt. Ten diepste geloven we allemaal in dezelfde God. Ik ben geen scherpslijper. Mensen die de wijsheid in pacht hebben of denken te hebben, zijn bij mij aan het verkeerde adres. Hun opstelling heeft in kerkelijk Nederland tot veel verdriet geleid. Ik ben oecumenisch ingesteld.”

Strekt uw oecumene zich ook uit tot de islam?
„Dat is een nieuwe en moeilijke zoektocht. Ik ben daarmee bezig. Ik weet het nog niet.”

Dit is de tweede aflevering van een serie interviews naar aanleiding van het onderzoek geloof en politiek dat deze krant zaterdag presenteerde. Morgen Diederik Samsom (PvdA).