De bedrijven waren naar de Kamer geroepen om uitleg te geven over de hoge inflatie en de soms forse verschillen in de prijs van dezelfde producten in België en Duitsland. Dat boodschappen in Nederland gemiddeld genomen duurder zijn dan in de buurlanden, spraken zij eensgezind tegen. Maar op de vraag wie nu eigenlijk de prijzen in de winkel bepaalt, wezen zij naar elkaar.

Dat de boodschappen in snel tempo veel duurder zijn geworden, sprak geen van de genodigden tegen. „Ik zit nu veertig jaar in dit vak”, zei Heidman. „De inflatie van de laatste drie jaar kent zijn weerga niet, en heb ik nog nooit meegemaakt.” Maar hij benadrukte ook dat Jumbo van de 40 procent stijging van de inkoopprijzen maar 28 procent heeft doorberekend naar de klanten. Dat winkelbedrijven als „graaiers” worden weggezet, „dat doet ons heel erg zeer”.

Trompetter en ook Unilever-bestuurder Joost Houben bestreden dat hun bedrijven de winkelprijzen bepalen, of geprofiteerd hebben van de inflatie. „Ook wij hebben een groot deel van de kostenstijgingen zelf moeten absorberen.” Het beeld dat er „megawinsten” worden gemaakt op alledaagse producten, zoals NSC-leider Pieter Omtzigt hen voor de voeten wierp, klopt volgens het tweetal niet.

Toen de verzuchting van de supermarkten over hun veel lagere winstmarges weerklank vond bij Kamerleden, lokte dat een lesje bedrijfseconomie uit bij Trompetter. Hij legde uit dat producenten veel meer investeren en veel meer risico lopen dan retailers, en dat daar nu eenmaal hogere marges voor nodig zijn. Het rendement op het geïnvesteerde vermogen verschilt niet zoveel tussen de twee bedrijfstakken, benadrukte hij.