Tussen 1956 en 1984 stonden duizenden ongehuwde moeders hun kind tegen hun wil af ter adoptie, bijvoorbeeld onder druk van familie of de kerk. Een meerderheid van de Tweede Kamer schaarde zich dinsdag achter een motie die erkenning uitspreekt voor het „grote verlies, leed en onrecht” dat de vrouwen en hun kinderen destijds is aangedaan.

Volgens de Stichting Verleden in Zicht, die de belangen van afstandsmoeders en binnenlands geadopteerden behartigt, is het aannemen van de motie een historische gebeurtenis. De stichting ziet het als „een opmaat naar herstelmaatregelen”. Ook de Stichting De Nederlandse Afstandsmoeder hoopt op zulke maatregelen, voor het trauma dat bij meerdere generaties is ontstaan.

Volgens Linde Bryk van Bureau Clara Wichmann zou de erkenning van het parlement behalve tot herstelmaatregelen ook moeten leiden tot nationale excuses. „In landen als Australië, Ierland en Schotland, waar net zoals in Nederland ongehuwde moeders structureel tegen hun wil afstand deden van hun kinderen ter adoptie, hebben overheden al publiekelijk excuses aangeboden”, zegt zij.

Bureau Clara Wichmann en afstandsmoeder Trudy Scheele-Gertsen stapten in 2020 naar de rechter om de Staat aansprakelijk te stellen voor het leed dat de afstandsmoeders is aangedaan. Vorige maand oordeelde het gerechtshof in Den Haag dat de Staat daarvoor niet aansprakelijk kan worden gesteld, omdat de eis van Scheele-Gertsen verjaard is. Het hof erkende wel het verdriet van de afstandsmoeders, wat de rechtbank eerder ook had gedaan.