Dit leven in Christus, of door het geloof van Christus, geeft ook te verstaan en predikt duidelijk een nieuwe natuur en een nieuw leven, in de werkzaamheden van het leven door de vruchten van de Geest voort te brengen. En het maakt een mens inderdaad een christenmens of een mens van Christus; die niet alleen de plichten van de godsdienst, maar al zijn zedelijke en burgerlijke en natuurlijke bedrijven uitoefent, in een betrekking tot Christus. En die zo leeft, als een christen, als geestelijk en door de Geest. Volgens het woord van Paulus (2 Korinthe 5:15), „dat hij niet meer voor zichzelf zou leven, maar voor Hem, Die voor hem gestorven en opgewekt is”.

Er is ook een sterven in de Heere (zoals het woord van de tekst meebrengt), dat op het voorgaande volgt. In Hem te leven is de weg naar de gelukzaligheid; in Hem te sterven is de deur zelf, waardoor men tot de bezitting van de gelukzaligheid ingaat. Dit sterven in de Heere veronderstelt nu het vorige en houdt nog wat meer in. Namelijk, zoals er een werkzaamheid van het geloof is om in Hem te leven, zo moet er ook een werkzaamheid van het geloof zijn om in Hem sterven. Dat behelst: zijn toevlucht opnieuw en met herhalingen tot Christus als schuilplaats te nemen; zoals ook Paulus (Filippenzen 3:9).

James Durham,
predikant te Glasgow

(”De gelukzaligheid van de stervenden in de Heere”, 1735)