Toen het geloofsgetuigenis van Jezus tot mij kwam, werd de vrees der hel weggenomen. Mijn enige angst was om tegen God te zondigen, Hem te beledigen en in strijd te handelen tegen de volheid van Zijn genade en goedertierenheid. Ik kon niet op een lichte en oppervlakkige manier praten over de zonde, alsof die Gods kinderen niet zou verdoemen. Het kwam met zulke ernst en bracht in mijn hart zo'n Goddelijk getuigenis, dat het mij met aangenaamheid in staat stelde te zeggen: „Wie zal beschuldiging inbrengen tegen de uitverkorenen Gods? God is het Die rechtvaardig maakt, wie is het die verdoemt? Christus is het, Die gestorven is, ja wat meer is, Die ook opgewekt is, Die ook ter rechterhand Gods is, Die ook voor ons bidt.” De zonde zal Gods heiligen nimmer verdoemen om ze in de hel te werpen. Bovendien hebben ze een godvruchtig gevoel van tederheid en nederigheid en zij vrezen dat kwijt te raken, opdat ze geen zonde zouden begaan en Hem zo te onteren en hun eigen geweten te kwetsen. Dit is de Goddelijke vrees die hen vergezelt, een vrucht van hun vreugde en vrede. Daarom, dit zoete vertrouwen, dat door God wordt gewerkt, zal zijn tot Zijn lof en eer. Moge de Heere dat u en mij schenken, ja ons een overvloedig deel ervan verlenen in onze harten, tot eer van Zijn Naam. Amen.

_John Warburton,
predikant te Trowbridge

(”Preek over_Hooglied 2:16a”, uitgave 1976)