Deze geestelijke broeder kon zeggen: „De Heere heeft mij verhoord; mijn Liefste is mijn en ik ben Zijn.” Tot zijn vrouw zei hij: „Wat, jij een lid van de gemeente en dan naar bed gaan om te slapen in plaats van onze dierbare Heere te roemen, te prijzen, te aanbidden en te danken!” Zijn vrouw vertelde dat hij de gehele nacht preekte. „Wie kan nu liggen en slapen?” zei hij, „ik kan het niet.” Zo stond hij **** weer op en zong en loofde en prees de Heere vanwege Zijn goedheid aan hem bewezen. Men stuurde iemand met een briefje naar mij, met het verzoek hem te bezoeken, maar zij deelden mij mee dat zij dachten dat hij licht in zijn hoofd was. Maar spoedig ontdekte ik wie en waar hij **** was.  Ik bemerkte dat hij zeer gezond van hoofd was. Al zijn gesprekken gingen over Christus, de heerlijkheid van Christus en **** de eer van Christus. O, hoe kan dan zijn ziel roemen en zingen van de verkiezende genade en liefde! Zijn hart kan zich verheugen in de liefde van de Vader, zijn Vriend en Zijn Toevlucht. Hij kan zich verheugen in Christus als Zijn Priester, zijn Koning, zijn Herder en zijn Alles in al. Welke liefde wordt er dan gevoeld voor Hem en voor Zijn zaak en Zijn volk, Zijn eer en Zijn heerlijkheid!

John Warburton,
predikant te Trowbridge

(”Preek over Hooglied 2:16a”, uitgave 1976)