“Hij doet den storm bedaren. / De golven zwijgen stil. / Nu rijst de vreugd, de baren / zijn effen op Gods wil.” Bekende tekst, dat vijftiende vers van Psalm 107. Mooi om te zingen ook. Maar als je midden in zo’n storm zit, letterlijk of figuurlijk, dan zing je niet zo hard. Op de wal kun je, net als deze mensen in het uiterste zuiden van Frankrijk, onder de indruk zijn van golven die te pletter slaan op de rotskust. Maar als je met windkracht 9 op zee zit, dan kan de angst toeslaan: overleef ik dit wel?

Figuurlijk gesproken net zo: als de beproevingen als metershoge golven over je heen komen, is er de vraag: overleef ik dit wel? Dan krijgt dit psalmvers waarde: Hij doet den storm bedaren. Die golven waarin je denkt te bezwijken, zijn effen op Gods wil. Omdat Hij alle macht heeft op hemel en op aarde.

Om stil van te worden.