Het windpark kreeg een omgevingsvergunning in 2019, maar de hoogste bestuursrechter vernietigde deze in juli 2021. De windturbinenormen in de vergunning mochten niet worden gebruikt na een eerdere uitspraak van de Raad van State dat jaar. De regering moest eerst een milieubeoordeling maken. Ook kon de gemeente zelf normen opstellen voor bijvoorbeeld het geluid en de slagschaduw van windmolens.

Omwonenden en een aantal stichtingen waren tegen de komst van de windmolens, omdat zij vreesden voor geluidsoverlast, overlast van de schaduw en horizonvervuiling. In de nieuwe vergunning heeft de gemeente zelf normen opgesteld. Deze bepalen onder meer dat er geen slagschaduw van de windturbines op woningen mag vallen.

Als er toch een schaduw op woningen dreigt te vallen, moeten de molens worden uitgezet. Het duurt even voor de wieken stilstaan, daarom is er ook een zogenoemde ‘afslagtijd’ van drie minuten opgenomen in de vergunning. In die tijd kan er dus wel kort een schaduw vallen op woningen.

Die minuten in het jaar mogen bij elkaar opgeteld maximaal één uur bedragen. Dit laatste punt is tijdens de zitting nog toegevoegd aan de vergunning. De omwonenden kregen daarom op dit onderdeel gelijk in hun bezwaar. Het college van burgemeester en wethouders moet dus de proceskosten betalen.

De uitspraak van de Raad van State woensdag heeft niet direct gevolgen voor andere zaken die lopen. Wel kunnen gemeenten een voorbeeld nemen aan de normen die Houten heeft opgesteld in de omgevingsvergunning voor een windpark.