Schoonzoon wel. Hij informeert of we het nog naar onze zin hebben in ons huis. Jawel, want het is een soort bungalowtje dat boven op een huizenblok van negen hoog is geplempt, met een breed terras rondom het huis, de hele dag zon, een uitzicht van 270 graden met aan de ene kant de zee, aan de andere kant de berg en aan de overgebleven kant, iets verderop, ligt Barcelona. Sommigen noemen het een penthouse, maar dat vind ik iets te pretentieus.

Om eerlijk te zijn laat het wooncomfort wel iets te wensen over. Als het een beetje waait, waaien de gordijnen gezellig mee. De verf bladdert van ramen en deuren, sponningen zijn verrot, keukenlades alleen met een flinke krachtsinspanning te openen en de roestvlekken op het ligbad beginnen we nu zelfs een beetje mooi te vinden. Pogingen om de huisbaas iets aan onderhoud te laten doen, lang voordat hij alzheimer kreeg, hebben we maar laten varen. Kapotte zonweringen repareren we zelf. Lekkende kranen ook. In tien jaar heeft de huisbaas één keer een kraan vergoed. Intussen heeft hij een dikke ton huur gevangen.

Schoonzoon vertelt dat schoonmoeder nu ook met haar gezondheid kwakkelt. En dat, in het licht van deze trieste situatie, hij en zijn vrouw de ”activa en passiva” op een rijtje hebben gezet. Hij nodigt me uit voor een kopje koffie in een plaatselijke cafetaria. Ik vermoed dat wij op zijn lijstje van activa staan, en vergis me niet. Hij wil de huur verhogen van 1000 naar „1200 of 1300” euro.

Dat is illegaal. Sinds kort mag je in gebieden met een nijpend woningentekort, zoals groot-Barcelona, de huur alleen met de inflatie verhogen. Ik stel voor om in februari opnieuw te gaan praten, als de contractperiode verstreken is.

Maandenlang horen we niets. Dan komt er een brief van de advocaat van de eigenaar. Of we over twee maanden het huis maar willen verlaten. Probleempje: er is geen aanbod voor vaste bewoning en voor mensen met een normaal inkomen. De wetgever is namelijk „vergeten” een gaatje in de nieuwe wet te dichten. De tijdelijke verhuur, tot een jaar, is uitgezonderd van de huurbescherming. In deze markt mogen eigenaren vragen wat ze willen. Een huur van twee modale inkomens voor een klein, donker kot is nu heel normaal.

We zijn niet de enigen die last hebben van de schaamteloze woningspeculatie. Volgens peilingen is de toegang tot waardige en betaalbare huisvesting inmiddels de grootste bron van zorg voor de Spanjaarden.