Carter was van januari 1977 tot januari 1981 president namens de Democraten nadat hij de zittende Republikeinse president Gerald Ford had verslagen in de Amerikaanse verkiezingen van 1976. Vier jaar later verloor hij het presidentschap aan zijn Republikeinse uitdager Ronald Reagan.

Tijdens zijn presidentschap kreeg hij te maken met een slechte economie en de gijzelingscrisis in Iran. Maar hij bemiddelde ook vrede tussen Israël en Egypte en ontving later de Nobelprijs voor de Vrede voor zijn humanitaire werk.

James Earl Carter Jr. werd geboren op 1 oktober 1924 in Plains in de zuidelijke staat Georgia. In zijn jonge jaren was hij pindateler, square dancer en leraar aan de zondagsschool van de baptistenkerk.

Carters politieke loopbaan begon lokaal in 1962. Acht jaar later werd hij gekozen tot gouverneur van Georgia. In 1974 stelde hij zich kandidaat voor het presidentschap namens de Democratische Partij. „Ik ben Jimmy Carter en ik wil president worden, ik zal nooit tegen u liegen”, beloofde hij het Amerikaanse volk, dat net de Watergate-affaire te verwerken had gekregen.

Carter worstelde tijdens zijn presidentschap met een recessie, oliecrises, de Sovjet-invasie in Afghanistan en de islamitische revolutie in Iran. De revolutionairen in Iran gijzelden Amerikaans ambassadepersoneel liefst 444 dagen, wat hem waarschijnlijk zijn herverkiezing heeft gekost.

Na zijn vertrek uit het Witte Huis begin 1981 reisde hij als vredesactivist de wereld over. Met hulp van zijn Carter Center was hij waarnemer bij veel verkiezingen en bemiddelde hij in meerdere langlopende conflicten. In 2002 won Carter de Nobelprijs voor de Vrede.

De oud-president kampte al langere tijd met gezondheidsklachten. Zijn vrouw Rosalynn overleed in november vorig jaar. Carter laat vier kinderen en enkele tientallen klein- en achterkleinkinderen achter.