Een blijde moeder zijn kun je leren
Ouderschap –en vooral moederschap– is iets wat je niet zomaar even aan de kant kunt schuiven en de druk om het goed te doen weegt zwaar. Het kan niet perfect en dat hoeft ook niet, is de realistische en blijmoedige boodschap van de podcast ”Bij ons thuis”.
De opvoedpodcast van het Reformatorisch Dagblad gaat inmiddels zijn zesde seizoen in. Reden voor de makers Henrieke Hoogendijk en Margreet van den Berg om de boel een beetje anders aan te pakken. In tien afleveringen staat een vraag of opvoedprobleem van een luisteraar centraal, zonder dat die zelf aan het woord komt.
Het eerste deel, ”Al dat opvoedgedoe. Hoe houd je het als moeder vol?”, staat sinds begin december online. De volgende afleveringen volgen met een interval van twee weken. De onderwerpen die ouders hebben aangedragen, zijn divers. Onder andere conflicten (hoe voed je op na echtscheiding), verjaardagen en namaakgoden komen aan bod.
Nadat Hoogendijk en Van den Berg het onderwerp, dat hun beiden na aan het hart ligt, hebben geïntroduceerd, buigt een panel van drie ouders –die geen relatie met elkaar hebben– zich over de kwestie. Ze dragen tips aan, delen eigen ervaringen en geven hun persoonlijke mening. Ook al wordt de term moederschap breder getrokken richting ouderschap, toch is het met name de rol van de moeder in het gezin die in deze aflevering naar voren komt. Maar zij doet het niet alleen, benadrukken de panelleden, onder wie een moeder die er na echtscheiding grotendeels alleen voorstaat. Vaders hebben hun eigen rol in de opvoeding en moeten ook de draagkracht van de ander in de gaten houden.
Eveneens nieuw in dit seizoen is een intermezzo met de visie van de gereformeerde pedagoog Jan Waterink, wiens columns uit het tijdschrift Moeder onlangs onder het stof vandaan zijn gehaald door Gerjanne van Lagen. Het taalgebruik van deze column uit 1936 doet gedateerd aan, maar zijn constatering dat het woord moeder uit de mode blijkt te raken, is verrassend actueel. „Moeder is van Godswege een roeping om de gezinssfeer te handhaven”, klinkt het stellig uit zijn mond.
Er zijn van die vrouwen die in de wieg gelegd lijken voor het moederschap en het zorgen in de genen hebben, verzucht Mettie de Braal, die vanuit haar expertise en eigen ervaring naar het moederschap kijkt. Ze is moeder van negen –inmiddels volwassen– kinderen en werkte jaren in het onderwijs. Zo’n vrouw was zij niet, maar terugkijkend constateert ze verwonderd dat ze het wel heeft geleerd.
Woorden gesproken door iemand die achter het hele opvoedproces staat en terugkijkt hebben meer waarde en zeggingskracht dan van mensen die er deels nog voor staan, of er middenin zitten
Daar ging heel wat aan vooraf. Open en eerlijk blikt ze terug op de periode waarin haar gezin groeide en ze er veel te veel taken bij had die haar weliswaar voldoening gaven, maar niet te combineren bleken met de intensieve zorg voor jonge kinderen. Er was een burn-out nodig om haar op een ander spoor te brengen. „Toen ik weer uit het dal opklom, was ik blij met alles wat ik weer kon. Vooral met de doetaken.”
Een veel belangrijker les was het besef dat ze in alles van God afhankelijk was en Hem bij elke stap nodig kreeg. Stort je hart maar uit bij de Heere, klinkt de aansporing. Ook, of juist, in omstandigheden die zo zwaar zijn dat je als moeder niet weet hoe je overeind moet blijven. En schrik er niet voor terug om hulp te vragen in je omgeving en als dat nodig is ook professioneel.
Met haar boodschap heeft De Braal me echt een hart onder de riem gestoken. Woorden gesproken door iemand die achter het hele opvoedproces staat en terugkijkt hebben meer waarde en zeggingskracht dan van mensen die er deels nog voor staan, of er middenin zitten. Ze denkt niet zozeer in oplossingen, maar steekt een spade dieper en reikt daarin zo veel aan dat je er als moeder weer even tegen kunt. Ik zie nu al uit naar de aflevering met haar, waarin ze haar licht over games en films laat schijnen.
