Wat spreekt u persoonlijk zo aan in Augustinus?

„Drie dingen. Ten eerste leert Augustinus dat je de Bijbel niet moet lezen zonder te buigen en te knielen. In de Geboortekerk van Bethlehem kun je alleen naar binnen door diep te buigen. Zo is het ook met de Bijbel: er is een grote ruimte in, maar die bereik je alleen door te buigen voor het Woord. Dus niet de Bijbel beoordelend, maar bedelend lezen. Ten tweede heeft Augustinus heel zijn leven biddend overdacht wie God voor hem was en wie hij zelf was (geweest) voor God. Hij zag Gods hand in alles, zelfs in de kleinste dingen. Hij had een hekel aan het leren lezen en grammatica, kreeg zelfs klappen van de meester, maar „dat was Uw hand als voorbereiding op mijn bekering”. Toen hij een kind hoorde roepen: Neem en lees, zegt hij daar later zelf van: „Hoe had ik kunnen lezen als ik dat niet geleerd had?” En ten derde is zijn uitleg van de Psalmen, waarin hij altijd de lijn doortrekt naar Christus, mij heel erg dierbaar. Augustinus is ervan overtuigd dat Christus in ieder Psalmwoord spreekt.”

Maar hoe zit dat bij Psalm 51 waar David zegt: Ik heb gezondigd? Hoe kan dat van Christus gezegd worden?

„Dan zegt Augustinus: David kon zijn zonden belijden, dankzij Christus. Eerlijkmakende genade is ook door Christus verdiend en Hij onderwijst Zijn Kerk ook in de belijdenis van de zonde. Ontroerend hè?”

Welk boek van Augustinus spreekt u het meeste aan?

„Ik was vijftien jaar toen ik voor het eerst “Belijdenissen” las. Ik kwam oog in oog te staan met iemand die zocht naar God. Augustinus plaatst zichzelf al biddend voor Gods aangezicht. Hij stelt zichzelf allerlei eerlijke vragen, houdt geen mooie schijn op, bidt met zelfreflectie. Het riep bij mij een heimwee, een gemis op. Ik dacht: wat is deze man gelukkig! Ik zou zo graag eens met hem willen spreken over zijn weg…”

En toen?

„Op mijn achttiende ging ik studeren in Utrecht en kwam ik opnieuw met de “Belijdenissen” in aanraking. Het boek werd op college behandeld door een kenner, waar ik informatief veel van opstak. Tien jaar later bracht de Heere Zijn Woord op een beslissende manier in mijn leven. Ik las dit waardevolle werk wederom en dat heeft me toen op een diepere manier gevormd. Het heeft me er –vanuit het voorbeeld van Augustinus zelf– ook toe gebracht dat ik mijn geestelijke vragen ging voorleggen aan een oudere godvrezende ouderling en later ook aan mijn predikant. Op beslissende momenten in mijn leven is Augustinus steeds teruggekomen. Bijvoorbeeld tijdens de coronaperiode, toen ik ernstig ziek was. De Heere heeft toen heel veel uitspraken van Augustinus in mijn gedachten gebracht. Augustinus schrijft in zijn boek namelijk ook over de situatie waarin hij en ook een goede vriend van hem erg ziek werden. De woorden van Augustinus kwamen toen heel dichtbij. De “Belijdenissen” is een boek geweest en gebleven waarmee ik vergroeid ben geraakt. En de verklaringen en preken van Augustinus raadpleeg ik eigenlijk altijd bij de voorbereiding van mijn preken.”

Ds. A.J.T. Ruis, christelijk gereformeerd predikant in Katwijk, in Daniël. Het jongerenblad van de Gereformeerde Gemeenten heeft dit keer als thema Augustinus.