Het beetje zoet tussen al het bitter: het is Gisèle Pelicot gelukt. De schaamte is van kamp gewisseld – precies zoals ze voor ogen had. De mannen die haar gedrogeerde lichaam verkrachtten, komen met allerhande excuses, maar niemand die hen nog gelooft. Pelicot wilde nadrukkelijk dat de rechtszaak tegen hen in het openbaar zou worden gevoerd, zodat heel Frankrijk de mannen kon horen.

Uitgerekend op de Internationale Dag tegen Geweld tegen Vrouwen eiste justitie in Avignon twintig jaar cel tegen Dominique Pelicot – de maximumstraf voor zware verkrachting. De echtgenoot van Gisèle drogeerde haar en nodigde zeker vijftig mannen uit om –toen ze eenmaal bewusteloos was– seks met haar te hebben in de echtelijke slaapkamer.

Pelicot zou de mannen hebben misleid, voorgelogen en bedreigd om zijn seksuele fantasieën uit te voeren. Dat hem dit zo vaak lukte, is de meest pijnlijke uitkomst van de rechtszaak. Ontkennen had geen zin, want Pelicot had de verkrachtingen gefilmd.

‘Normale’ mannen

Dat de vrouw met wie ze seks hadden, niet bij bewustzijn was, was voor veel van de mannen slechts bijzaak. „Ik geef toe dat ik er in de opwinding niet op heb gelet”, zegt Fabien S. „Ik wist toen niets over consent (toestemming, ER)”, aldus Joan K. En Jérôme V. was „verleid” door het idee dat hij „alle vrijheid had” om met Gisèle te doen wat hij wilde.

De rechtszaak over de ”verkrachtingen van Mazan” –vernoemd naar het Zuid-Franse dorpje waar de Pelicots woonden– draaide de afgelopen vijftig dagen om de vraag wat de veronderstelde verkrachters bezielde. Het zijn immers grotendeels ‘normale’ mannen, een doorsnee van de samenleving. De verbijstering in Frankrijk was groot.

Volgens haar advocaat Stéphane Babonneau besloten de verdachten zich „uit vrije wil” over te geven aan „dierlijke impulsen”. Wat het gemêleerde gezelschap gemeen had, was hun bewuste keuze om geen vragen te stellen over de situatie die ze aantroffen in de slaapkamer. Slechts twee mannen besloten, eenmaal ter plekke, er niet mee door te gaan.

„Het is tijd dat deze macho, patriarchale samenleving verandert” - Gisèle Pelicot, slachtoffer van verkrachting

„Ik had er veel moeite mee om te horen dat het uiteindelijk heel banaal was om Gisèle Pelicot te verkrachten”, zei het slachtoffer tijdens de laatste zitting. „Waarom ging niemand naar de politie?” Ze noemt het laf. „Het is tijd dat deze macho, patriarchale samenleving verandert.” Pelicot wil met haar openheid de manier veranderen waarop verkrachting wordt beoordeeld.

Monsters

„We hebben altijd een keuze”, aldus haar andere advocaat Antoine Camus. Hij vroeg de rechter om niet mee te gaan met de verdediging van de tegenpartij dat verkrachting „per ongeluk” kan zijn. Onvrijwillige, onopzettelijke of altruïstische verkrachtingen bestaan niet, zegt hij. „Alsof ze mevrouw Pelicot er een plezier mee doen!”

Tijdens een solidariteitsmars afgelopen zaterdag in Parijs, prijkte het silhouet van de vrouw op menig spandoek. ”Monsters bestaan niet, verkrachters wel” was er te lezen. Gisèle Pelicot werd de afgelopen maanden voor veel Fransen een heldin – maar niet alleen omdat ze met opgeheven hoofd in de rechtszaal zat. Haar verdienste is ook dat ze via miljoenen tv-toestellen en voorpagina’s de Fransen in de ogen keek en vroeg: hoe kan het dat zoveel mannen zó naar vrouwen kijken?