tekst en beeld Conno Bochoven

In 300 jaar is er geografisch wel wat verschoven, natuurlijk. Zo is Beijerland na vele uitbreidingen aardig richting Eve Ver opgerukt, zeker als straks nieuwbouwwijk Stougjesdijk Oost een feit is. En of de naam dan nog klopt…

Gegevens over de beginjaren van de boerderij zijn niet bekend, pas vanaf 1753 is er documentatie. Henk en Aly Beugeling verdiepten zich met plezier in het verleden van hun stulpje. Henk: „De boerderij is nooit officieel ergens beschreven, maar we weten dankzij archieven en veel uitzoekwerk van Museum Hoeksche Waard wel het een en ander. In 1967 is de boerderij officieel Rijksmonument geworden.” Aly vult aan: „Aardig om te weten is dat hier na de Watersnoodramp van 1953 zes gezinnen op de zolder zijn opgevangen.”

Als bezoekers zich melden, zoeft er tegenwoordig een modern hek geruisloos open. Het oude hek vonden Henk en Aly ergens achteloos in de bosjes gegooid. Aly: „De N van Eve ontbrak, waarschijnlijk is die er een keer afgevallen.” Het oude exemplaar doet inmiddels dienst als hek voor het kinderboerderijtje, elders op het terrein.

Verhuisplannen

De familie is sinds december 2016 eigenaar van de boerderij. Henk en Aly zijn vanuit het hoge noorden steeds verder af komen zakken. Zij is Groningse, hij een geboren Drenth. Allebei zijn ze sinds kort gepensioneerd. Aly zat in  onderwijs, Henk was leidinggevende van een aantal opvangcentra bij de Dierenbescherming en de Dierenambulance. Voorheen woonden ze in Capelle a/d IJssel, vertelt Henk. „We hebben één dochter. Ze heeft met haar man en kind een tijdje bij ons ingewoond. Er kwamen verhuisplannen en ze wilden graag dat wij als ouders mee zouden gaan om ons in de toekomst zorg terug te kunnen geven. Daar hebben we met elkaar goede afspraken over gemaakt. Dat kan alleen als je een heel goede band met elkaar hebt.”

De dochter vond op internet boerderij Eve Ver als kanshebber. „In eerste instantie waren we eigenlijk niet eens zo enthousiast”, vervolgt Henk, „Met m’n wielerclubje ben ik er er eens langsgereden. Toen ik de boerderij in het echt bekeek, zag ik mogelijkheden.” Eve Ver stond in 2016 al een aantal jaren leeg en er moest wel behoorlijk wat opgeknapt worden. „Onze schoonzoon is heel technisch. Hij heeft elektra en stucwerk en andere delen van de verbouwing zelf geregeld.”

Opknapbeurt

De familie heeft veel tijd en moeite geïnvesteerd om de boerderij voor de toekomst te behouden. Na de grote opknapbeurt wonen Henk en Aly in het voorhuis, hun dochter met man en inmiddels twee kinderen hebben een meer dan riant onderkomen in de grote schuur achter het woonhuis. Kadastraal is het pand nu gesplitst in 4 en 4a.

De nieuwe bewoners vonden een mooie manier om met de buurt in contact te komen. Het was december en ze brachten overal een kerstgroet rond, waarin ze meteen zichzelf voorstelden. „Dat viel goed”, vervolgt Henk, „we kregen kaarten en uitnodigingen terug. In de buurt was men blij dat de oude boerderij weer nieuwe bewoners had.”

Het dagelijks leven in deze bijzondere woonvorm met twee families en drie generaties loopt op rolletjes, vertellen Henk en Aly. „We hebben een heel goede band met elkaar, dat is echt een voorwaarde om zo samen te leven. En we wonen gescheiden. We hebben er bewust voor gekozen dat je niet inpandig bij elkaar kunt binnenlopen. Als het zo uitkomt, eten we met elkaar, maar lang niet altijd. We laten elkaar vrij.”

Een groot voordeel is dat ze de kleinkinderen zien opgroeien, vindt Aly. „Dat is echt goud. Vaak breng ik ze ’s morgens naar school. Maar we overlopen elkaar zeker niet.”

Nooit uitgewerkt

Het hebben van zo’n mooie en grote boerderij is een lust, maar het brengt ook veel werk met zich mee. „Je bent hier nooit uitgewerkt”, lacht Henk. „Alleen de tuin al! Die hebben we helemaal aangelegd, alles was totaal verwilderd. Vroeger stond er een boomgaard naast de boerderij, die was zo goed als verdwenen. Wij planten hem nu van lieverlee weer aan.”

Je bent hier nooit uitgewerkt

Eén van de laatste aanwinsten is een blikvangende fontein in de tuin die oogt als een dorpspomp. Hij lijkt oud maar is nieuw, in oude stijl gemaakt.

In een rijksmonument kun je niet zomaar alles op de schop nemen, ondervond de familie. De schuur had bijvoorbeeld enkel glas. Dat werd ondervangen door aan de binnenkant voorzetramen te plaatsen. Henk: „We kregen sowieso veel medewerking van de monumentencommissie van de gemeente: die wilde ook graag deze monumentale boerderij in stand houden.” De grote schuur en het woonhuis kregen nieuwe rieten daken.

Stalen draaitrap

Via de voorname voordeur valt in de grote hal een moderne stalen draaitrap naar boven op. Een dissonant, vindt het echtpaar. Er wordt gekeken naar een vervanger, meer passend, in oude stijl. Het pand is overigens zo groot dat er niet of nauwelijks van de zolder gebruik wordt gemaakt. „Er liggen oude schaatsen en wat tuindersgereedschap”, weet Henk.

Dat zegt iets over de historie van het pand. Vele families hebben hier in de drie voorbije eeuwen gewoond en gewerkt. Henk: „En echt niet alleen boeren. In 1753 werd de boerderij gekocht door een Pieter Bastiaansz. Groeneweg en in 1771 is er aan de schuur een knechtenwoning gebouwd en iets verderop een vrijstaande schuur. De grote schuur van de boerderij werd gebruikt als opslagruimte voor de oogsten van de landerijen, maar er werden ook varkens en paarden gehouden. Weer een latere eigenaar was tuinder en teelde vooral komkommers.”

Uniek tegeltableau

Halverwege de 19^e eeuw was de statige boerderij eigendom van ene Schulz van Haegen die notaris en advocaat in Dordrecht was. Rond die tijd is ook de blikvanger in de woonkamer verschenen, een uniek tegelplateau boven de schouw, met een afbeelding van de slag bij Waterloo. in 1815. Het tableau is gemaakt door de Rotterdamse firma Van Traa in 1840 of 1841. „Er zijn er meer gemaakt, maar dit is de meest complete”, vervolgt Henk. „Je vraagt je wel af waarom er zo’n kostbaar plateau hier geplaatst is. Het lijkt mij dat boeren in die tijd moeite genoeg hadden het hoofd boven water te houden.”

Over de historie van het pand en de plek kwamen de nieuwe bewoners verder veel te weten op de Nieuwjaarsborrel die elk jaar in het naburige restaurant werd gehouden voor de buurt. Er verscheen een keer spontaan een man aan de poort met een map vol oude foto’s en met veel parate kennis. Zo kwamen Henk en Aly te weten waarom er schaatsen op zolder liggen: een vorige bewoner was voorzitter van de ijsclub.

Kinderboerderij

In de meer dan riante tuin scharrelen allerlei dieren rond. In een omheind gedeelte is een heuse kinderboerderij te vinden, met allerlei dieren. „Ach ja”, knikt Henk, „dan bellen ze weer van de Dierenbescherming: een paar pauwen hebben dringend onderdak nodig. Zo gaat dat, hè?”

Ik zie hier nu echt niet meer weg willen

Het leven op de boerderij bevalt hun uitstekend. „Al moest ik best even wennen aan de grootte van het huis”, besluit Aly.  „Maar die rust en die ruimte, ik zou hier nu echt niet meer weg willen.”