Sjabbat, 7 oktober 2023. Terwijl Israëliërs zich opmaken om Vreugde der Wet te vieren, voltrekt zich in het land binnen enkele uren een ongekend drama, dat zijn weerga sinds de Holocaust niet heeft gekend. Wat een dag van vreugde had moeten zijn, ontaardt in een inktzwarte zaterdag. Het nationale trauma houdt de bevolking tot op de dag van vandaag in zijn greep.

Hamasterroristen breken die morgen op tientallen plaatsen door het grenshek dat de Gazastrook van Israël scheidt. Ze zaaien dood en verderf in de kibboetsen, op de wegen en op het terrein van een muziekfestival in de Negevwoestijn. Zo’n 1200 mensen komen om het leven; terroristen voeren 251 mensen mee als gijzelaars. De gebeurtenissen leiden tot oorlog op meerdere fronten. Van Gaza en Libanon tot het verre Jemen en Iran.

Een jaar later staat Israël stil bij de verschrikkingen. Vrijwel iedereen in het land heeft familie of kennissen die slachtoffer van de aanslagen zijn of aan een van de fronten vechten. Op verschillende plekken worden herdenkingsbijeenkomsten gehouden waarop hoogwaardigheidsbekleders mooie woorden zullen spreken.

Die woorden zullen niet klinken op de talloze plaatsen langs snelweg 232, waar honderden mensen het leven lieten. Of op het vliegveld, waar de beelden van de gijzelaars hangen. Daar herinneren slechts een monument in de berm of een speelgoedbeertje bij een foto aan wat er op die zwarte sjabbat gebeurde. Stille getuigen van een onvoorstelbaar drama.