Vier weken hebben de hoofdrolspelers in stilte gewerkt, van koffie en sigaren voorzien door informateur prof. dr. M. P. van Schendelen. „Ik had er alle vertrouwen in dat het op basis van programmatische overeenkomsten zou lukken. De combinatie Leefbaar Rotterdam (LR), CDA en VVD was de best mogelijke oplossing, met daar tegenover een degelijke en solide oppositie”, zei Van Schendelen maandag bij de presentatie van het door hem als theatraal bestempelde akkoord en de nieuwe wethoudersploeg.

Met dat akkoord heeft het CDA volgens de hoogleraar politicologie gewetensvol afscheid genomen van oude loyaliteiten en er nieuwe voor in de plaats gesteld. Paradoxaal noemde hij het heilig geloof dat de VVD in een goede uitkomst had, terwijl de solide en inspirerende opstelling van de onderhandelaars van Leefbaar Rotterdam door hem als degelijk werd gekenschetst. Samen met de drie lijsttrekkers sneed Van Schendelen de bruidstaart aan. „Op de burgerlijke coalitie.”

„De kiezers hebben duidelijk gemaakt dat ze in Rotterdam een andere bestuurscultuur willen. Daarom gaan we de luiken van het gemeentebestuur openzetten. De burger wordt betrokken bij de vorming en uitvoering van beleid. Dat is een breuk met het verleden”, aldus lijsttrekker Fortuyn van de leefbaren.

Helemaal bovenaan bij de nieuwe aanpak staat de veiligheid in de stad. „Straatroof, onveiligheid in het openbaar vervoer, inbraak in huizen, winkels en auto’s, het toenemend aantal moorden, al of niet als afrekening in het criminele circuit, en aan drugs gerelateerde misdrijven en overtredingen moeten ophouden. Rotterdam is het zat, het is tijd voor actie”, aldus Fortuyn. Op dit speerpunt heeft hij een wethouder gezet: de van afkomst Surinaamse zakenvrouw Rabella de Faria (41). Ze wordt de eerste allochtone vrouwelijke wethouder van de Maasstad.

Fortuyn wil ook dat de uittocht van de middenklasse stopt. Die is volgens hem van economisch en sociaal belang voor de stad. „Een ander punt is dat Rotterdam recht heeft op geschiedenis. Toen ik in 1988 vanuit Groningen naar Rotterdam kwam, vond er rond iedere boom een gevecht plaats. Niets was zeker. Nog net niet werd het Schielandshuis op wieletjes gezet. Ik vind dat we respect moeten hebben voor wat er staat”, zegt Fortuyn.

De PvdA, voor het eerst na de Tweede Wereldoorlog in de oppositierol gedrongen, krijgt van de voorman van Leefbaar Rotterdam alle ruimte om het eigen politieke gezicht te profileren. „Wij zullen geen blokkades opwerpen.”

CDA’er J. van der Tak, ook in het vorige college wethouder, gaat de post Sociale Integratie bezetten. Hij toont waardering voor de wijze waarop de leden van Leefbaar Rotterdam de zeventig dossiers over alle problemen in de stad hebben doorgeploegd. „Een achterstand hebben ze omgezet in een enorme voorsprong”, zegt hij. Inburgeren is het devies van de CDA-wethouder, waarvoor hij alle organisaties uitdaagt om daaraan een bijdrage te leveren. „Wie zich in Rotterdam wil vestigen, moet de taal leren. Melden is meedoen. Zo niet? Het stoppen van de bijstandsuitkering staat als stok achter de deur.”

Volgens VVD-wethouder N. Janssens moet het nieuwe collegeteam nog naar elkaar toegroeien. Als portefeuillehouder Middelen en Sport is hij niet van plan een ontslaggolf van ambtenaren in gang te zetten. „Wel ga ik kijken naar functies en taken en ook het ziekteverzuim aanpakken”, zegt hij.

In fraaie bewoordingen heeft de nieuwe wethoudersploeg goede bedoelingen uitgezet. De haven moet als de meest verdienende, de snelste, de slimste en de veilige haven ter wereld een overheids-nv blijven in handen van de stad Rotterdam. En de ambitieuze plannen voor een nieuw Centraal Station kunnen wel een onsje minder. Het voornemen om het Centraal Station te vergroten en moderniseren, is volgens de nieuwe wethouder Vervoer, S. Hulman (VVD), te kostbaar. „Het is een mooi plan, maar duur.”

Fractievoorzitter B. Cremers van de PvdA is niet erg te spreken over het nieuwe collegeakkoord. „Een hoop geblaas. Er zit geen visie achter, vernieuwing ontbreekt, waardoor het ongeïnspireerd is. De financiële onderbouwing ontbreekt en er zijn geen doelen gesteld. Het is oude wijn in oude zakken, maar dan zonder consistentie van beleid”, aldus Cremers. „Het is mager, zeer beperkt. Dat zal in de uitwerking voor de nodige spanning zorgen.”