Een belasting op producten met meer dan 6 procent suiker verlaagt de kans op diabetes. De taks verhoogt mede daardoor de gezonde levensjaren onder de 20 procent huishoudens die per persoon het meeste suiker eten, gemiddeld met een half jaar.

Daarnaast worden er honderden miljoenen bespaard op zorgkosten als gevolg van suikerconsumptie. Mensen worden gemiddeld ouder als gevolg van de belasting, dus daar lopen de kosten voor ouderdomszorg wel een beetje op. Aan de andere kant is er sprake van productiviteitswinst, doordat mensen zich minder ziek zullen melden en er minder mensen arbeidsongeschikt raken als gevolg van de gezondere levensstijl. In totaal levert de taks de samenleving ongeveer een miljard euro op, aldus de onderzoekers.

Zij houden er wel rekening mee dat onder meer supermarkten minder omzet en winst zullen draaien als gevolg van de taks. Het gaat naar schatting om 26 miljoen tot 29 miljoen euro.

De onderzoekers stellen voor om producten die 6 procent suiker of meer bevatten ‘gestaffeld’ te belasten. Het tarief gaat dan omhoog als het product meer suiker bevat. De suikerbelasting is als verbruiksbelasting juridisch houdbaar, aldus het onderzoek. Voor een verhoogd btw-tarief geldt dat niet. Het is wel belangrijk om goed af te bakenen welke producten wel extra belast worden en welke niet. De grens is „op grote lijnen gebaseerd op de Schijf van Vijf”, de richtlijn van het Voedingscentrum. De belasting zou beperkt moeten worden tot „producten waarvoor een voedingsetiket verplicht is”, om te voorkomen dat ook fruit extra wordt belast.

De bewindspersonen die het rapport naar de Tweede Kamer hebben gestuurd, geven aan dat een politiek besluit aan een volgend kabinet is. Dat heeft de Tweede Kamer overigens ook zelf uitgesproken.