Volgens het park voldoet de omheining waarbinnen de moeflons staan „ruimschoots aan de normen voor een wolfwerend raster, zoals die door BIJ12 zijn vastgesteld”. BIJ12 is de organisatie die wolvenzaken behandelt voor de provincies. De omheining is gemiddeld 20 centimeter hoger dan de 120 centimeter die BIJ12 adviseert. Ook de elektrische spanning die op de stroomdraden staat, is hoger dan BIJ12 voorschrijft. Verder staat er binnen het raster een muildier, waarvan volgens het park bekend is dat zij wolven aanvallen en verjagen. „Helaas blijken ook deze maatregelen de moeflon niet te beschermen”, aldus het park.

Sinds er wolven op De Hoge Veluwe zijn, is de moeflonpopulatie zo goed als verdwenen. Volgens de parkdirectie zijn de wilde schapen belangrijk voor het park, omdat ze de open landschappen van de Veluwe begrazen die van „grote ecologische waarde” en soms zelfs Europees beschermd zijn. Omdat de overgebleven moeflons nu binnen een raster staan en er geen integrale begrazing meer plaatsvindt, groeien die gebieden langzaam dicht. Daardoor verdwijnen veel beschermde dieren- en plantensoorten die alleen op dergelijke kale grond voorkomen. Door de bescherming van de wolf komen tientallen andere kwetsbare soorten dus juist onder druk te staan, vindt het park.