Dat Henry zijn biezen zou pakken, hing al een tijdje in de lucht. De leiders van Caricom, een samenwerkingsverband van Caraïbische landen, hadden de Haïtiaanse minister-president onlangs al te verstaan gegeven dat zij hem beschouwen als een sta-in-de-weg voor stabiliteit op het geplaagde eiland. Zijn vertrek zou de weg vrij moeten maken voor het instellen van een tijdelijk bestuur, dat voor de Haïtianen een gang naar de stembus mogelijk moet maken.

Ook het Witte Huis, dat Henry aanvankelijk graag in het zadel wilde houden, is overstag gegaan. Washington ziet in dat de weerstand tegen de premier onder de bevolking te groot is en dat hij niet in staat is een einde te maken aan de spiraal van chronisch geweld waarin het land verkeert. Zonder steun van de Amerikanen maakte Henry al helemaal geen kans om politiek te overleven en dus koos hij deze week eieren voor zijn geld.

Het is nu zaak dat de presidentiële overgangsraad er snel komt en dat er een interim-premier wordt benoemd. Het plan is mooi. De raad moet bestaan uit zeven leden met stemrecht en twee waarnemers. Zij zullen afkomstig zijn uit diverse geledingen van de maatschappij en onder hen zal in elk geval één religieuze leider zijn. Zij hebben als een van de belangrijkste taken om de weg vrij te maken voor de eerste verkiezingen sinds 2016.

Daarvoor is echter wel enige mate van stabiliteit nodig – en die is op dit moment ver te zoeken. In grote delen van het land –en vooral in de hoofdstad Port-au-Prince– hebben gewapende bendes het voor het zeggen Nu Kenia de komst van zo’n tweeduizend ordehandhavers heeft uitgesteld, zal daar zeker op de korte termijn geen verandering in komen. Het is daarom zeer onzeker of de overgangsraad, inclusief de nieuwe premier, in staat zal zijn om het tij in Haïti te keren.

De grote vraag is ook hoe de overgangsraad zich richting de bendeleiders zal opstellen. De belangrijkste Haïtiaanse bendeleider, voormalig politieagent Jimmy Chérizier, bijgenaamd Barbecue, heeft zich vanaf het aantreden van premier Henry tegen diens bestuur gekeerd. Maar hij heeft ook in een eigen ‘vredesplan’ laten doorschemeren dat hij, in ruil voor amnestie, bereid is zitting te nemen in een nieuwe regering.

Nu Henry is vertrokken, is het onduidelijk of daarmee de belangrijkste reden voor de gewapende strijd van Barbecue en zijn opstandelingen is weggenomen. Hoe dan ook is hij niet de enige die het in de straten van de Haïtiaanse steden voor het zeggen heeft. En veel bendeleiders zijn niet eens geïnteresseerd in een politieke oplossing van de problemen op het eiland. Zij hebben slechts baat bij nog meer chaos en geweld.

Het toekomstperspectief voor de Haïtianen blijft daarom vooralsnog somber. De beste optie zou een sterke internationale vredesmacht zijn, die de bendes ontwapent en orde op zaken stelt. Maar daar zit vrijwel geen land op te wachten.