Als pastor loci bewoont dr. H. Klink al dertig jaar de pastorie aan de Dorpsweg in Hoornaar. Het grote huis dateert uit 1874 en gaat schuil achter twee enorme platanen. Links en rechts van de voordeur zitten twee hoge ramen in de gevel. Op de verdieping erboven zijn er vijf. Daarboven bevindt zich een omlopend schilddak met twee dakkapellen.

Ds. Klink en zijn gezin hebben met veel genoegen het grote huis bewoond. In juli volgend jaar gaat hij met emeritaat en zal hij het huis verlaten. „Dit is natuurlijk een mooi huis, een echte pastorie. Hier heb je als predikant de ruimte om mensen te ontvangen en de rust om te studeren. Maar wat ook belangrijk is, dit huis staat naast de kerk, midden in het dorp. De kerk en de pastorie zijn gebouwd op een donk, op een hooggelegen plaats. Daar gaat iets van uit. Het is alsof de kerk automatisch een belangrijke plaats inneemt, ook bij mensen die zondags niet naar de kerk komen. Deze twee gebouwen markeren het belang van het Woord in de samenleving. Die uit­straling mis je toch echt als je een pastorie hebt midden in een nieuwbouwwijk.”

Kerkvoogd Laurent de Joode: „Dit kerkgebouw en deze pastorie zijn van belang voor het hele dorp. Natuurlijk vormt zo’n huis een flinke kostenpost voor de kerkelijke gemeente, maar wat is het alternatief? Als we het willen verkopen, zijn we het zo kwijt. Maar weg is weg. Nee, dat is niet wat we willen.”

Als volgend jaar ds. Klink met emeritaat gaat, komt er hopelijk een andere predikant, zegt De Joode. „Komt de volgende pastoriebewoner met een gezin met vijf kinderen hierheen, of is hij alleenstaand? Dat maakt voor een pastorie wel verschil.”

Kees Verspui, ook kerkvoogd: „Deze pastorie hoort al 150 jaar bij de kerk. Het onderhoud ervan en de stookkosten zijn altijd al hoog geweest. Dat is voor ons niet iets nieuws. Zo’n pastorie kost wel iets, maar stel je voor dat een nieuwe bewoner op zondagavond tijdens de kerkdienst een feestje bouwt in de achtertuin, of gaat barbecueën. Dat wil je als kerk niet. Wij hebben er veel voor over om dit pand aan te houden. Als je het verkoopt, moet je ergens anders in het dorp iets geschikts terug­kopen. Dat zou in Hoornaar nog niet eens erg meevallen.”

De pastorie in Hoornaar is een rijksmonument. De Joode: „Je mag er dus niet veel aan veranderen of verbouwen. Zou je bijvoorbeeld een extra ingang willen aanbrengen bij de studeerkamer, dan is dat niet zomaar ge­regeld. Het is de vraag of je dat met een rijksmonument mag doen. Zonnepanelen op het dak leggen is ook niet toegestaan. En dit huis is op het zand gebouwd, dus vloerisolatie aanbrengen is ook niet mogelijk.”

Verspui: „Je ziet ook wel dat andere kerkelijke gemeenten zo’n groot huis splitsen, half voor de dominee, half voor gebruik door verenigingen, bijvoorbeeld. Je zou ook de 
bovenverdieping kunnen verhuren aan andere bewoners of aan een administratiekantoor. Maar als kerk willen wij vooralsnog toch graag dat dit een pastorie blijft.”

Beide kerkvoogden wijzen erop dat de pastorie 25 jaar geleden nog geheel gerenoveerd is. Daaraan heeft het hele dorp bijgedragen, kerkelijk en niet kerkelijk.

De Joode: „De hervormde kerk van Hoornaar is echt een dorpskerk. De kerk is van het dorp en de dominee kan bijna overal binnenlopen. Ze horen bij elkaar, deze kerk en deze pastorie. Als de ene wegvalt, lijdt de andere schade. Het zou een verlies voor de gemeenschap zijn. De dorpskerk hoort bij het dorpsleven.”

Kohlbruggiaans

Voor ds. Klink is nog van belang dat de Hoornaarse kerkelijke gemeente al meer dan een eeuw „een kohlbruggiaans-ethische inslag” heeft. „Mede door toedoen van predikanten met die inslag kennen we hier nog iets van een volkskerkgedachte. Er is connectie tussen kerk en dorp. In Hoornaar hebben niet veel mensen uitdrukkelijk aversie tegen het geloof. Veel liever trekken we samen op. Er is waardering tussen kerkmensen en de meeste niet-kerkmensen. De meeste mensen vinden dat dit huis echt bij de kerk hoort.”